rozkładnica

See also: rozkładnicą

Polish

Etymology

From rozkładać +‎ -nica. First attested in 1861.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔs.kwadˈɲi.t͡sa/
  • Rhymes: -it͡sa
  • Syllabification: roz‧kład‧ni‧ca

Noun

rozkładnica f

  1. (obsolete, rare, grammar) Synonym of rozkładnik

Declension
Declension of rozkładnica
singular plural
nominative rozkładnica rozkładnice
genitive rozkładnicy rozkładnic
dative rozkładnicy rozkładnicom
accusative rozkładnicę rozkładnice
instrumental rozkładnicą rozkładnicami
locative rozkładnicy rozkładnicach
vocative rozkładnico rozkładnice
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References
  1. Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkładnica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.