hrjóta

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈr̥jouːta/
    Rhymes: -ouːta

Etymology 1

From Old Norse hrjóta, related to Old English hrūtan (“snore”), Old High German rūzzan (“snore”). Perhaps related to Ancient Greek κόρυζα (kóruza).

Verb

hrjóta (strong verb, third-person singular past indicative hraut, third-person plural past indicative hrutu, supine hrotið)

  1. to snore
Conjugation
hrjóta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hrjóta
supine
(sagnbót)		 hrotið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hrjótandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hrýt við hrjótum present
(nútíð)		 ég hrjóti við hrjótum
þú hrýtur þið hrjótið þú hrjótir þið hrjótið
hann, hún, það hrýtur þeir, þær, þau hrjóta hann, hún, það hrjóti þeir, þær, þau hrjóti
past
(þátíð)		 ég hraut við hrutum past
(þátíð)		 ég hryti við hrytum
þú hraust þið hrutuð þú hrytir þið hrytuð
hann, hún, það hraut þeir, þær, þau hrutu hann, hún, það hryti þeir, þær, þau hrytu
imperative
(boðháttur)		 hrjót (þú) hrjótið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hrjóttu hrjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

From Old Norse hrjóta, from Proto-Germanic *hreutaną, perhaps related to Middle Low German rūzen. Probably from Proto-Indo-European *kreu-, as hrjóða, hrjósa and hrynja.

Verb

hrjóta (strong verb, third-person singular past indicative hraut, third-person plural past indicative hrutu, supine hrotið)

  1. to fly, be hurled (in a passive sense, as e.g. of objects flying around)
Conjugation
hrjóta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hrjóta
supine
(sagnbót)		 hrotið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hrjótandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hrýt við hrjótum present
(nútíð)		 ég hrjóti við hrjótum
þú hrýtur þið hrjótið þú hrjótir þið hrjótið
hann, hún, það hrýtur þeir, þær, þau hrjóta hann, hún, það hrjóti þeir, þær, þau hrjóti
past
(þátíð)		 ég hraut við hrutum past
(þátíð)		 ég hryti við hrytum
þú hraust þið hrutuð þú hrytir þið hrytuð
hann, hún, það hraut þeir, þær, þau hrutu hann, hún, það hryti þeir, þær, þau hrytu
imperative
(boðháttur)		 hrjót (þú) hrjótið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hrjóttu hrjótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hrotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hrotinn hrotin hrotið hrotnir hrotnar hrotin
accusative
(þolfall)		 hrotinn hrotna hrotið hrotna hrotnar hrotin
dative
(þágufall)		 hrotnum hrotinni hrotnu hrotnum hrotnum hrotnum
genitive
(eignarfall)		 hrotins hrotinnar hrotins hrotinna hrotinna hrotinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hrotni hrotna hrotna hrotnu hrotnu hrotnu
accusative
(þolfall)		 hrotna hrotnu hrotna hrotnu hrotnu hrotnu
dative
(þágufall)		 hrotna hrotnu hrotna hrotnu hrotnu hrotnu
genitive
(eignarfall)		 hrotna hrotnu hrotna hrotnu hrotnu hrotnu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hreutaną.

Verb

hrjóta (singular past indicative hraut, plural past indicative hrutu, past participle hrotinn)

  1. to fall, fly, be flung
    hraut upp hurðin
    the door was flung open
    eldr hraut ór hlunnunum
    fire sprang from the rollers
    hrjóta spœnirnir upp í móti honum
    the chips flew up into his face
  2. to snore
    hann svaf ok hraut sterkliga
    (please add an English translation of this usage example)

Conjugation
Conjugation of hrjóta — active (strong class 2)
infinitive hrjóta
present participle hrjótandi
past participle hrotinn
indicative present past
1st-person singular hrýt hraut
2nd-person singular hrýtr hrauzt
3rd-person singular hrýtr hraut
1st-person plural hrjótum hrutum
2nd-person plural hrjótið hrutuð
3rd-person plural hrjóta hrutu
subjunctive present past
1st-person singular hrjóta hryta
2nd-person singular hrjótir hrytir
3rd-person singular hrjóti hryti
1st-person plural hrjótim hrytim
2nd-person plural hrjótið hrytið
3rd-person plural hrjóti hryti
imperative present
2nd-person singular hrjót
1st-person plural hrjótum
2nd-person plural hrjótið
Conjugation of hrjóta — mediopassive (strong class 2)
infinitive hrjótask
present participle hrjótandisk
past participle hrotizk
indicative present past
1st-person singular hrjótumk hrutumk
2nd-person singular hrýzk hrauzk
3rd-person singular hrýzk hrauzk
1st-person plural hrjótumsk hrutumsk
2nd-person plural hrjótizk hrutuzk
3rd-person plural hrjótask hrutusk
subjunctive present past
1st-person singular hrjótumk hrytumk
2nd-person singular hrjótisk hrytisk
3rd-person singular hrjótisk hrytisk
1st-person plural hrjótimsk hrytimsk
2nd-person plural hrjótizk hrytizk
3rd-person plural hrjótisk hrytisk
imperative present
2nd-person singular hrýzk
1st-person plural hrjótumsk
2nd-person plural hrjótizk

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.