afmeyja

Icelandic

Etymology

Literally “devirginise”, from af- (“de-”) +‎ mey (“virgin”).

Verb

afmeyja (weak verb, third-person singular past indicative afmeyjaði, supine afmeyjað)

  1. (transitive, governs the accusative) to deflower someone, to pop someone's cherry

Conjugation
afmeyja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að afmeyja
supine
(sagnbót)		 afmeyjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 afmeyjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég afmeyja við afmeyjum present
(nútíð)		 ég afmeyji við afmeyjum
þú afmeyjar þið afmeyjið þú afmeyjir þið afmeyjið
hann, hún, það afmeyjar þeir, þær, þau afmeyja hann, hún, það afmeyji þeir, þær, þau afmeyji
past
(þátíð)		 ég afmeyjaði við afmeyjuðum past
(þátíð)		 ég afmeyjaði við afmeyjuðum
þú afmeyjaðir þið afmeyjuðuð þú afmeyjaðir þið afmeyjuðuð
hann, hún, það afmeyjaði þeir, þær, þau afmeyjuðu hann, hún, það afmeyjaði þeir, þær, þau afmeyjuðu
imperative
(boðháttur)		 afmeyja (þú) afmeyjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
afmeyjaðu afmeyjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
afmeyjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að afmeyjast
supine
(sagnbót)		 afmeyjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 afmeyjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég afmeyjast við afmeyjumst present
(nútíð)		 ég afmeyjist við afmeyjumst
þú afmeyjast þið afmeyjist þú afmeyjist þið afmeyjist
hann, hún, það afmeyjast þeir, þær, þau afmeyjast hann, hún, það afmeyjist þeir, þær, þau afmeyjist
past
(þátíð)		 ég afmeyjaðist við afmeyjuðumst past
(þátíð)		 ég afmeyjaðist við afmeyjuðumst
þú afmeyjaðist þið afmeyjuðust þú afmeyjaðist þið afmeyjuðust
hann, hún, það afmeyjaðist þeir, þær, þau afmeyjuðust hann, hún, það afmeyjaðist þeir, þær, þau afmeyjuðust
imperative
(boðháttur)		 afmeyjast (þú) afmeyjist (þið)
Forms with appended personal pronoun
afmeyjastu afmeyjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
afmeyjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 afmeyjaður afmeyjuð afmeyjað afmeyjaðir afmeyjaðar afmeyjuð
accusative
(þolfall)		 afmeyjaðan afmeyjaða afmeyjað afmeyjaða afmeyjaðar afmeyjuð
dative
(þágufall)		 afmeyjuðum afmeyjaðri afmeyjuðu afmeyjuðum afmeyjuðum afmeyjuðum
genitive
(eignarfall)		 afmeyjaðs afmeyjaðrar afmeyjaðs afmeyjaðra afmeyjaðra afmeyjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 afmeyjaði afmeyjaða afmeyjaða afmeyjuðu afmeyjuðu afmeyjuðu
accusative
(þolfall)		 afmeyjaða afmeyjuðu afmeyjaða afmeyjuðu afmeyjuðu afmeyjuðu
dative
(þágufall)		 afmeyjaða afmeyjuðu afmeyjaða afmeyjuðu afmeyjuðu afmeyjuðu
genitive
(eignarfall)		 afmeyjaða afmeyjuðu afmeyjaða afmeyjuðu afmeyjuðu afmeyjuðu

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.