κολλημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κολλιέμαι (kolliémai), passive voice of κολλάω/κολλώ (“I glue”).

Pronunciation

IPA^(key): /ko.liˈme.nos/
Hyphenation: κολ‧λη‧μέ‧νος

Participle

κολλημένος • (kolliménos) m (feminine κολλημένη, neuter κολλημένο)

glued, stuck
(figuratively) with an idée fixe stuck in the mind

Declension

Declension of κολλημένος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κολλημένος •	κολλημένη •	κολλημένο •	κολλημένοι •	κολλημένες •	κολλημένα •
genitive	κολλημένου •	κολλημένης •	κολλημένου •	κολλημένων •	κολλημένων •	κολλημένων •
accusative	κολλημένο •	κολλημένη •	κολλημένο •	κολλημένους •	κολλημένες •	κολλημένα •
vocative	κολλημένε •	κολλημένη •	κολλημένο •	κολλημένοι •	κολλημένες •	κολλημένα •

Antonyms

ξεκολλημένος (xekolliménos, “unstuck”, participle)

Related terms

κολλητός (kollitós, “stuck, able to be stuck; buddy”)
and see: κόλλα f (kólla, “glue”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.