καρυκεύω

Ancient Greek

Etymology

From κᾰρῡ́κη (karū́kē, “rich sauce made of blood and spices”) +‎ -εύω (-eúō, verb-forming suffix).

Pronunciation
 

Verb

κᾰρῡκεύω • (karūkeúō) (Koine)

  1. dress with rich sauce
    Synonyms: ἀρτύω (artúō), φαρμάσσω (pharmássō)
  2. (figuratively, of speech) season a story with nice words or phrases
  3. (figuratively) embroil

Inflection
   Present: καρυκεύω, καρυκεύομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καρυκεύω καρυκεύεις καρυκεύει καρυκεύετον καρυκεύετον καρυκεύομεν καρυκεύετε καρυκεύουσῐ(ν)
subjunctive καρυκεύω καρυκεύῃς καρυκεύῃ καρυκεύητον καρυκεύητον καρυκεύωμεν καρυκεύητε καρυκεύωσῐ(ν)
optative καρυκεύοιμῐ καρυκεύοις καρυκεύοι καρυκεύοιτον καρυκευοίτην καρυκεύοιμεν καρυκεύοιτε καρυκεύοιεν
imperative   καρύκευε καρυκευέτω καρυκεύετον καρυκευέτων   καρυκεύετε καρυκευόντων
middle/
passive		 indicative καρυκεύομαι καρυκεύῃ,
καρυκεύει		 καρυκεύεται καρυκεύεσθον καρυκεύεσθον καρυκευόμεθᾰ καρυκεύεσθε καρυκεύονται
subjunctive καρυκεύωμαι καρυκεύῃ καρυκεύηται καρυκεύησθον καρυκεύησθον καρυκευώμεθᾰ καρυκεύησθε καρυκεύωνται
optative καρυκευοίμην καρυκεύοιο καρυκεύοιτο καρυκεύοισθον καρυκευοίσθην καρυκευοίμεθᾰ καρυκεύοισθε καρυκεύοιντο
imperative   καρυκεύου καρυκευέσθω καρυκεύεσθον καρυκευέσθων   καρυκεύεσθε καρυκευέσθων
active middle/passive
infinitive καρυκεύειν καρυκεύεσθαι
participle m καρυκεύων καρυκευόμενος
f καρυκεύουσᾰ καρυκευομένη
n καρυκεῦον καρυκευόμενον
   Imperfect: ἐκαρύκευον, ἐκαρυκευόμην (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκαρύκευον ἐκαρύκευες ἐκαρύκευε(ν) ἐκαρυκεύετον ἐκαρυκευέτην ἐκαρυκεύομεν ἐκαρυκεύετε ἐκαρύκευον
middle/
passive		 indicative ἐκαρυκευόμην ἐκαρυκεύου ἐκαρυκεύετο ἐκαρυκεύεσθον ἐκαρυκευέσθην ἐκαρυκευόμεθᾰ ἐκαρυκεύεσθε ἐκαρυκεύοντο
   Future: καρυκεύσω, καρυκεύσομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καρυκεύσω καρυκεύσεις καρυκεύσει καρυκεύσετον καρυκεύσετον καρυκεύσομεν καρυκεύσετε καρυκεύσουσῐ(ν)
optative καρυκεύσοιμῐ καρυκεύσοις καρυκεύσοι καρυκεύσοιτον καρυκευσοίτην καρυκεύσοιμεν καρυκεύσοιτε καρυκεύσοιεν
middle indicative καρυκεύσομαι καρυκεύσῃ,
καρυκεύσει		 καρυκεύσεται καρυκεύσεσθον καρυκεύσεσθον καρυκευσόμεθᾰ καρυκεύσεσθε καρυκεύσονται
optative καρυκευσοίμην καρυκεύσοιο καρυκεύσοιτο καρυκεύσοισθον καρυκευσοίσθην καρυκευσοίμεθᾰ καρυκεύσοισθε καρυκεύσοιντο
active middle
infinitive καρυκεύσειν καρυκεύσεσθαι
participle m καρυκεύσων καρυκευσόμενος
f καρυκεύσουσᾰ καρυκευσομένη
n καρυκεῦσον καρυκευσόμενον
   Aorist: ἐκαρύκευσᾰ, ἐκαρυκευσᾰ́μην (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκαρύκευσᾰ ἐκαρύκευσᾰς ἐκαρύκευσε(ν) ἐκαρυκεύσᾰτον ἐκαρυκευσᾰ́την ἐκαρυκεύσᾰμεν ἐκαρυκεύσᾰτε ἐκαρύκευσᾰν
subjunctive ῶ ῇς ῇ ῆτον ῆτον ῶμεν ῆτε ῶσῐ(ν)
optative αῖμῐ εῖᾰς,
αῖς		 εῖε(ν),
αῖ		 αῖτον αίτην αῖμεν αῖτε εῖᾰν,
αῖεν
imperative   όν ᾰ́τω ᾰ́τον ᾰ́των   ᾰ́τε ᾰ́ντων
middle indicative ἐκαρυκευσᾰ́μην ἐκαρυκεύσω ἐκαρυκεύσᾰτο ἐκαρυκεύσᾰσθον ἐκαρυκευσᾰ́σθην ἐκαρυκευσᾰ́μεθᾰ ἐκαρυκεύσᾰσθε ἐκαρυκεύσᾰντο
subjunctive ῶμαι ῇ ῆται ῆσθον ῆσθον ώμεθᾰ ῆσθε ῶνται
optative αίμην αῖο αῖτο αῖσθον αίσθην αίμεθᾰ αῖσθε αῖντο
imperative   αῖ ᾰ́σθω ᾰ́σθον ᾰ́σθων   ᾰ́σθε ᾰ́σθων
active middle
infinitive αῖ ᾰ́σθαι
participle m ᾶς ᾰ́μενος
f ᾶσᾰ ᾰμένη
n ᾰ́ν ᾰ́μενον

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek κᾰρῡκεύω (karūkeúō), from κᾰρῡ́κη (karū́kē).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ka.ɾiˈce.vo/
  • Hyphenation: κα‧ρυ‧κεύ‧ω

Verb

καρυκεύω • (karykévo) (past καρύκεψα, passive καρυκεύομαι)

  1. (transitive) to add spice, to flavour
    Synonyms: αρταίνω (artaíno), αρτύνω (artýno), αρωματίζω (aromatízo), νοστιμεύω (nostimévo), νοστιμίζω (nostimízo)
  2. (transitive, figuratively) to spice up
  3. (transitive, figuratively, of speech) to embellish with details and nice words

Conjugation
καρυκεύω   καρυκεύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg καρυκεύω καρυκέψω καρυκεύομαι καρυκευτώ
2 sg καρυκεύεις καρυκέψεις καρυκεύεσαι καρυκευτείς
3 sg καρυκεύει καρυκέψει καρυκεύεται καρυκευτεί
1 pl καρυκεύουμε, [‑ομε] καρυκέψουμε, [‑ομε] καρυκευόμαστε καρυκευτούμε
2 pl καρυκεύετε καρυκέψετε καρυκεύεστε, καρυκευόσαστε καρυκευτείτε
3 pl καρυκεύουν(ε) καρυκέψουν(ε) καρυκεύονται καρυκευτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg καρύκευα καρύκεψα καρυκευόμουν(α) καρυκεύτηκα
2 sg καρύκευες καρύκεψες καρυκευόσουν(α) καρυκεύτηκες
3 sg καρύκευε καρύκεψε καρυκευόταν(ε) καρυκεύτηκε
1 pl καρυκεύαμε καρυκέψαμε καρυκευόμασταν, (‑όμαστε) καρυκευτήκαμε
2 pl καρυκεύατε καρυκέψατε καρυκευόσασταν, (‑όσαστε) καρυκευτήκατε
3 pl καρύκευαν, καρυκεύαν(ε) καρύκεψαν, καρυκέψαν(ε) καρυκεύονταν, (καρυκευόντουσαν) καρυκεύτηκαν, καρυκευτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα καρυκεύω ➤ θα καρυκέψω ➤ θα καρυκεύομαι ➤ θα καρυκευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα καρυκεύεις, … θα καρυκέψεις, … θα καρυκεύεσαι, … θα καρυκευτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … καρυκέψει
  έχω, έχεις, … καρυκευμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … καρυκευτεί
  είμαι, είσαι, … καρυκευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … καρυκέψει
  είχα, είχες, … καρυκευμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … καρυκευτεί
  ήμουν, ήσουν, … καρυκευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … καρυκέψει
  θα έχω, θα έχεις, … καρυκευμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … καρυκευτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … καρυκευμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg καρύκευε καρύκεψε — καρυκέψου
2 pl καρυκεύετε καρυκέψτε καρυκεύεστε καρυκευτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ καρυκεύοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας καρυκέψει ➤ καρυκευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ καρυκέψει καρυκευτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • ακαρύκευτος (akarýkeftos, “unseasoned”, adjective)
  • καρυκευμένος (karykevménos, “seasoned”, participle)
  • καρύκευμα n (karýkevma, “seasoning, dressing”)
  • καρύκευση f (karýkefsi, “the act of seasoning”)

References
  1. καρυκεύω - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

Further reading
  • καρυκεύω - Charalambakis, Chistoforos et al. (2014) Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Christiko lexiko tis Neoellhnikis Glossas) [A Practical dictionary of Modern Greek language] (in Greek) Athens: Academy of Athens. (online since 2023 - abbreviations - symbols)
  • καρυκεύω - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.