złupić

Polish

Etymology

From z- +‎ łupić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzwu.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: złu‧pić

Verb

złupić pf (imperfective łupić)

  1. (transitive) to sack, to plunder
    Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation
Conjugation of złupić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive złupić
future tense 1st złupię złupimy
2nd złupisz złupicie
3rd złupi złupią
impersonal złupi się
past tense 1st złupiłem,
-(e)m złupił		 złupiłam,
-(e)m złupiła		 złupiłom,
-(e)m złupiło		 złupiliśmy,
-(e)śmy złupili		 złupiłyśmy,
-(e)śmy złupiły
2nd złupiłeś,
-(e)ś złupił		 złupiłaś,
-(e)ś złupiła		 złupiłoś,
-(e)ś złupiło		 złupiliście,
-(e)ście złupili		 złupiłyście,
-(e)ście złupiły
3rd złupił złupiła złupiło złupili złupiły
impersonal złupiono
conditional 1st złupiłbym,
bym złupił		 złupiłabym,
bym złupiła		 złupiłobym,
bym złupiło		 złupilibyśmy,
byśmy złupili		 złupiłybyśmy,
byśmy złupiły
2nd złupiłbyś,
byś złupił		 złupiłabyś,
byś złupiła		 złupiłobyś,
byś złupiło		 złupilibyście,
byście złupili		 złupiłybyście,
byście złupiły
3rd złupiłby,
by złupił		 złupiłaby,
by złupiła		 złupiłoby,
by złupiło		 złupiliby,
by złupili		 złupiłyby,
by złupiły
impersonal złupiono by
imperative 1st niech złupię złupmy
2nd złup złupcie
3rd niech złupi niech złupią
passive adjectival participle złupiony złupiona złupione złupieni złupione
anterior adverbial participle złupiwszy
verbal noun złupienie

Further reading
  • złupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • złupić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.