złoczyńca

Polish

Etymology

From zło (“evil”) +‎ -o- +‎ czynić (“to do, to make happen”) +‎ -ca.

Pronunciation
  • IPA(key): /zwɔˈt͡ʂɨɲ.t͡sa/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨɲt͡sa
  • Syllabification: zło‧czyń‧ca

Noun

złoczyńca m pers

  1. villain; evildoer
    Synonyms: see Thesaurus:złoczyńca

Declension
Declension of złoczyńca
singular plural
nominative złoczyńca złoczyńcy/złoczyńce (deprecative)
genitive złoczyńcy złoczyńców
dative złoczyńcy złoczyńcom
accusative złoczyńcę złoczyńców
instrumental złoczyńcą złoczyńcami
locative złoczyńcy złoczyńcach
vocative złoczyńco złoczyńcy

Further reading
  • złoczyńca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • złoczyńca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.