wmieść

Polish

From w- +‎ mieść. Compare Czech vmést, Kashubian wmiesc, and Russian вмести́ (vmestí).

wmieść pf (imperfective wmiatać)

(transitive) to sweep into (when sweeping, to put something with a broom or brush under something or inside something)

Conjugation of wmieść pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wmieść
future tense	1^st	wmiotę			wmieciemy
	2^nd	wmieciesz			wmieciecie
	3^rd	wmiecie			wmiotą
	impersonal	wmiecie się
past tense	1^st	wmiotłem, -(e)m wmiótł	wmiotłam, -(e)m wmiotła	wmiotłom, -(e)m wmiotło	wmietliśmy, -(e)śmy wmietli	wmiotłyśmy, -(e)śmy wmiotły
	2^nd	wmiotłeś, -(e)ś wmiótł	wmiotłaś, -(e)ś wmiotła	wmiotłoś, -(e)ś wmiotło	wmietliście, -(e)ście wmietli	wmiotłyście, -(e)ście wmiotły
	3^rd	wmiótł	wmiotła	wmiotło	wmietli	wmiotły
	impersonal	wmieciono
conditional	1^st	wmiótłbym, bym wmiótł	wmiotłabym, bym wmiotła	wmiotłobym, bym wmiotło	wmietlibyśmy, byśmy wmietli	wmiotłybyśmy, byśmy wmiotły
	2^nd	wmiótłbyś, byś wmiótł	wmiotłabyś, byś wmiotła	wmiotłobyś, byś wmiotło	wmietlibyście, byście wmietli	wmiotłybyście, byście wmiotły
	3^rd	wmiótłby, by wmiótł	wmiotłaby, by wmiotła	wmiotłoby, by wmiotło	wmietliby, by wmietli	wmiotłyby, by wmiotły
	impersonal	wmieciono by
imperative	1^st	niech wmiotę			wmiećmy
	2^nd	wmieć			wmiećcie
	3^rd	niech wmiecie			niech wmiotą
passive adjectival participle		wmieciony	wmieciona	wmiecione	wmieceni	wmiecione
anterior adverbial participle		wmiótłszy
verbal noun		wmiecenie