smykałka

Polish

Etymology

Borrowed from Russian смека́лка (smekálka).

Pronunciation
  • IPA(key): /smɨˈkaw.ka/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -awka
  • Syllabification: smy‧kał‧ka

Noun

smykałka f

  1. (colloquial) flair, knack, penchant
    Synonyms: biegłość, dryg, sprawność, umiejętność, wprawa

Declension
Declension of smykałka
singular
nominative smykałka
genitive smykałki
dative smykałce
accusative smykałkę
instrumental smykałką
locative smykałce
vocative smykałko

Further reading
  • smykałka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • smykałka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.