sigha
Old Swedish
Etymology
From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą.
Conjugation
Conjugation of sīgha (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | sīgha | — | |||
| participle | sīghandi, sīghande | sighin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | sīgher | sīghi, sīghe | — | sēgh | sighi, sighe |
| þū | sīgher | sīghi, sīghe | sīgh | sēght | sighi, sighe |
| han | sīgher | sīghi, sīghe | — | sēgh | sighi, sighe |
| vīr | sīghum, sīghom | sīghum, sīghom | sīghum, sīghom | sighum, sighom | sighum, sighom |
| īr | sīghin | sīghin | sīghin | sighin | sighin |
| þēr | sīgha | sīghin | — | sighu, sigho | sighin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | — | — | — | — | — |
| þū | — | — | — | — | — |
| han | — | — | — | — | — |
| vīr | — | — | — | — | — |
| īr | — | — | — | — | — |
| þēr | — | — | — | — | — |
Descendants
- Swedish: siga
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.