służebnik

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish służebnik. By surface analysis, służebny +‎ -ik. Sense 1 is a semantic loan from Russian служе́бник (služébnik).

Pronunciation
  • IPA(key): /swuˈʐɛb.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛbɲik
  • Syllabification: słu‧żeb‧nik

Noun

służebnik m pers (female equivalent służebnica or służebniczka)

  1. (archaic) servant
    Synonyms: sługa, służący
  2. (obsolete) beadle
    Synonym: woźny sądowy

Declension
Declension of służebnik
singular plural
nominative służebnik służebnicy/służebniki (deprecative)
genitive służebnika służebników
dative służebnikowi służebnikom
accusative służebnika służebników
instrumental służebnikiem służebnikami
locative służebniku służebnikach
vocative służebniku służebnicy

Noun

służebnik m inan (diminutive służebniczek)

  1. (Eastern Orthodoxy) missal
    Synonym: mszał

Declension
Declension of służebnik
singular plural
nominative służebnik służebniki
genitive służebnika służebników
dative służebnikowi służebnikom
accusative służebnik służebniki
instrumental służebnikiem służebnikami
locative służebniku służebnikach
vocative służebniku służebniki

Derived terms
adjective
  • służebniczy
noun
  • służebnictwo
verb
  • służebniczyć impf
adjective
adverb
  • służebniczo
verb

Further reading
  • służebnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • służebnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.