opóźnić

Polish

Etymology

From o- +‎ późnić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈpuʑ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʑɲit͡ɕ
  • Syllabification: o‧póź‧nić

Verb

opóźnić pf (imperfective opóźniać)

  1. (transitive) to delay, to put off
  2. (reflexive with się) to be late with something
    Synonyms: odciągnąć się, oddalić się, odwlec się, spóźnić się

Conjugation
Conjugation of opóźnić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive opóźnić
future tense 1st opóźnię opóźnimy
2nd opóźnisz opóźnicie
3rd opóźni opóźnią
impersonal opóźni się
past tense 1st opóźniłem,
-(e)m opóźnił		 opóźniłam,
-(e)m opóźniła		 opóźniłom,
-(e)m opóźniło		 opóźniliśmy,
-(e)śmy opóźnili		 opóźniłyśmy,
-(e)śmy opóźniły
2nd opóźniłeś,
-(e)ś opóźnił		 opóźniłaś,
-(e)ś opóźniła		 opóźniłoś,
-(e)ś opóźniło		 opóźniliście,
-(e)ście opóźnili		 opóźniłyście,
-(e)ście opóźniły
3rd opóźnił opóźniła opóźniło opóźnili opóźniły
impersonal opóźniono
conditional 1st opóźniłbym,
bym opóźnił		 opóźniłabym,
bym opóźniła		 opóźniłobym,
bym opóźniło		 opóźnilibyśmy,
byśmy opóźnili		 opóźniłybyśmy,
byśmy opóźniły
2nd opóźniłbyś,
byś opóźnił		 opóźniłabyś,
byś opóźniła		 opóźniłobyś,
byś opóźniło		 opóźnilibyście,
byście opóźnili		 opóźniłybyście,
byście opóźniły
3rd opóźniłby,
by opóźnił		 opóźniłaby,
by opóźniła		 opóźniłoby,
by opóźniło		 opóźniliby,
by opóźnili		 opóźniłyby,
by opóźniły
impersonal opóźniono by
imperative 1st niech opóźnię opóźnijmy
2nd opóźnij opóźnijcie
3rd niech opóźni niech opóźnią
passive adjectival participle opóźniony opóźniona opóźnione opóźnieni opóźnione
anterior adverbial participle opóźniwszy
verbal noun opóźnienie

Derived terms
adjective
  • opóźniony
noun

Further reading
  • opóźnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • opóźnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.