odosobnić

Polish

Etymology

From od- +‎ osobny +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔ.dɔˈsɔb.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbɲit͡ɕ
  • Syllabification: o‧do‧sob‧nić

Verb

odosobnić pf (imperfective odosabniać)

  1. (transitive) to isolate, to seclude, to sequester

Conjugation
Conjugation of odosobnić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odosobnić
future tense 1st odosobnię odosobnimy
2nd odosobnisz odosobnicie
3rd odosobni odosobnią
impersonal odosobni się
past tense 1st odosobniłem,
-(e)m odosobnił		 odosobniłam,
-(e)m odosobniła		 odosobniłom,
-(e)m odosobniło		 odosobniliśmy,
-(e)śmy odosobnili		 odosobniłyśmy,
-(e)śmy odosobniły
2nd odosobniłeś,
-(e)ś odosobnił		 odosobniłaś,
-(e)ś odosobniła		 odosobniłoś,
-(e)ś odosobniło		 odosobniliście,
-(e)ście odosobnili		 odosobniłyście,
-(e)ście odosobniły
3rd odosobnił odosobniła odosobniło odosobnili odosobniły
impersonal odosobniono
conditional 1st odosobniłbym,
bym odosobnił		 odosobniłabym,
bym odosobniła		 odosobniłobym,
bym odosobniło		 odosobnilibyśmy,
byśmy odosobnili		 odosobniłybyśmy,
byśmy odosobniły
2nd odosobniłbyś,
byś odosobnił		 odosobniłabyś,
byś odosobniła		 odosobniłobyś,
byś odosobniło		 odosobnilibyście,
byście odosobnili		 odosobniłybyście,
byście odosobniły
3rd odosobniłby,
by odosobnił		 odosobniłaby,
by odosobniła		 odosobniłoby,
by odosobniło		 odosobniliby,
by odosobnili		 odosobniłyby,
by odosobniły
impersonal odosobniono by
imperative 1st niech odosobnię odosobnijmy
2nd odosobnij odosobnijcie
3rd niech odosobni niech odosobnią
passive adjectival participle odosobniony odosobniona odosobnione odosobnieni odosobnione
anterior adverbial participle odosobniwszy
verbal noun odosobnienie

Further reading
  • odosobnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odosobnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.