miecić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmjɛ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: mie‧cić

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *mětiti. Compare Russian ме́тить (métitʹ), Ukrainian мі́тити (mítyty).

Verb

miecić impf

  1. (intransitive, obsolete) to aim at (to point or direct a missile weapon)
    Synonyms: celować, godzić, mierzyć, wymierzać
  2. (intransitive, obsolete) to lie in wait for, to lurk
    Synonyms: czaić się, czatować, czyhać
Conjugation
Conjugation of miecić impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive miecić
present tense 1st miecę miecimy
2nd miecisz miecicie
3rd mieci miecą
impersonal mieci się
past tense 1st mieciłem,
-(e)m miecił		 mieciłam,
-(e)m mieciła		 mieciłom,
-(e)m mieciło		 mieciliśmy,
-(e)śmy miecili		 mieciłyśmy,
-(e)śmy mieciły
2nd mieciłeś,
-(e)ś miecił		 mieciłaś,
-(e)ś mieciła		 mieciłoś,
-(e)ś mieciło		 mieciliście,
-(e)ście miecili		 mieciłyście,
-(e)ście mieciły
3rd miecił mieciła mieciło miecili mieciły
impersonal miecono
future tense 1st będę miecił,
będę miecić		 będę mieciła,
będę miecić		 będę mieciło,
będę miecić		 będziemy miecili,
będziemy miecić		 będziemy mieciły,
będziemy miecić
2nd będziesz miecił,
będziesz miecić		 będziesz mieciła,
będziesz miecić		 będziesz mieciło,
będziesz miecić		 będziecie miecili,
będziecie miecić		 będziecie mieciły,
będziecie miecić
3rd będzie miecił,
będzie miecić		 będzie mieciła,
będzie miecić		 będzie mieciło,
będzie miecić		 będą miecili,
będą miecić		 będą mieciły,
będą miecić
impersonal będzie miecić się
conditional 1st mieciłbym,
bym miecił		 mieciłabym,
bym mieciła		 mieciłobym,
bym mieciło		 miecilibyśmy,
byśmy miecili		 mieciłybyśmy,
byśmy mieciły
2nd mieciłbyś,
byś miecił		 mieciłabyś,
byś mieciła		 mieciłobyś,
byś mieciło		 miecilibyście,
byście miecili		 mieciłybyście,
byście mieciły
3rd mieciłby,
by miecił		 mieciłaby,
by mieciła		 mieciłoby,
by mieciło		 mieciliby,
by miecili		 mieciłyby,
by mieciły
impersonal miecono by
imperative 1st niech miecę miećmy
2nd mieć miećcie
3rd niech mieci niech miecą
active adjectival participle miecący miecąca miecące miecący miecące
contemporary adverbial participle miecąc
verbal noun miecenie

Etymology 2

From mieść +‎ -ić.

Verb

miecić impf

  1. (transitive, obsolete, rare) Alternative form of mieść
    Synonym: mietać
Conjugation
Conjugation of miecić impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive miecić
present tense 1st miecę miecimy
2nd miecisz miecicie
3rd mieci miecą
impersonal mieci się
past tense 1st mieciłem,
-(e)m miecił		 mieciłam,
-(e)m mieciła		 mieciłom,
-(e)m mieciło		 mieciliśmy,
-(e)śmy miecili		 mieciłyśmy,
-(e)śmy mieciły
2nd mieciłeś,
-(e)ś miecił		 mieciłaś,
-(e)ś mieciła		 mieciłoś,
-(e)ś mieciło		 mieciliście,
-(e)ście miecili		 mieciłyście,
-(e)ście mieciły
3rd miecił mieciła mieciło miecili mieciły
impersonal miecono
future tense 1st będę miecił,
będę miecić		 będę mieciła,
będę miecić		 będę mieciło,
będę miecić		 będziemy miecili,
będziemy miecić		 będziemy mieciły,
będziemy miecić
2nd będziesz miecił,
będziesz miecić		 będziesz mieciła,
będziesz miecić		 będziesz mieciło,
będziesz miecić		 będziecie miecili,
będziecie miecić		 będziecie mieciły,
będziecie miecić
3rd będzie miecił,
będzie miecić		 będzie mieciła,
będzie miecić		 będzie mieciło,
będzie miecić		 będą miecili,
będą miecić		 będą mieciły,
będą miecić
impersonal będzie miecić się
conditional 1st mieciłbym,
bym miecił		 mieciłabym,
bym mieciła		 mieciłobym,
bym mieciło		 miecilibyśmy,
byśmy miecili		 mieciłybyśmy,
byśmy mieciły
2nd mieciłbyś,
byś miecił		 mieciłabyś,
byś mieciła		 mieciłobyś,
byś mieciło		 miecilibyście,
byście miecili		 mieciłybyście,
byście mieciły
3rd mieciłby,
by miecił		 mieciłaby,
by mieciła		 mieciłoby,
by mieciło		 mieciliby,
by miecili		 mieciłyby,
by mieciły
impersonal miecono by
imperative 1st niech miecę miećmy
2nd mieć miećcie
3rd niech mieci niech miecą
active adjectival participle miecący miecąca miecące miecący miecące
passive adjectival participle miecony miecona miecone mieceni miecone
contemporary adverbial participle miecąc
verbal noun miecenie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.