müçtehit

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مجتهد‎ (müctehid), from Arabic مُجْتَهِد‎ (mujtahid).

Pronunciation
  • IPA(key): /mytʃ.te.hit/

Noun

müçtehit (definite accusative müçtehidi, plural müçtehitler)

  1. (Islam) mujtahid (a lawyer entitled to exercise ijtihad)

Declension
Inflection
Nominative müçtehit
Definite accusative müçtehidi
Singular Plural
Nominative müçtehit müçtehitler
Definite accusative müçtehidi müçtehitleri
Dative müçtehide müçtehitlere
Locative müçtehitte müçtehitlerde
Ablative müçtehitten müçtehitlerden
Genitive müçtehidin müçtehitlerin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular müçtehidim müçtehitlerim
2nd singular müçtehitsin müçtehitlersin
3rd singular müçtehit
müçtehittir		 müçtehitler
müçtehitlerdir
1st plural müçtehidiz müçtehitleriz
2nd plural müçtehitsiniz müçtehitlersiniz
3rd plural müçtehitler müçtehitlerdir
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.