kontyai
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkoɲcɒji]
- Hyphenation: kon‧tyai
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | kontyai |
| accusative | — | kontyait |
| dative | — | kontyainak |
| instrumental | — | kontyaival |
| causal-final | — | kontyaiért |
| translative | — | kontyaivá |
| terminative | — | kontyaiig |
| essive-formal | — | kontyaiként |
| essive-modal | — | kontyaiul |
| inessive | — | kontyaiban |
| superessive | — | kontyain |
| adessive | — | kontyainál |
| illative | — | kontyaiba |
| sublative | — | kontyaira |
| allative | — | kontyaihoz |
| elative | — | kontyaiból |
| delative | — | kontyairól |
| ablative | — | kontyaitól |
| non-attributive possessive - singular |
— | kontyaié |
| non-attributive possessive - plural |
— | kontyaiéi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.