kicnąć

Polish

Etymology

From kicać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkit͡s.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡snɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kic‧nąć

Verb

kicnąć pf (imperfective kicać)

  1. (intransitive) to hop, to boing (of a rabbit or hare)

Conjugation
Conjugation of kicnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kicnąć
future tense 1st kicnę kicniemy
2nd kicniesz kicniecie
3rd kicnie kicną
impersonal kicnie się
past tense 1st kicnąłem,
-(e)m kicnął		 kicnęłam,
-(e)m kicnęła		 kicnęłom,
-(e)m kicnęło		 kicnęliśmy,
-(e)śmy kicnęli		 kicnęłyśmy,
-(e)śmy kicnęły
2nd kicnąłeś,
-(e)ś kicnął		 kicnęłaś,
-(e)ś kicnęła		 kicnęłoś,
-(e)ś kicnęło		 kicnęliście,
-(e)ście kicnęli		 kicnęłyście,
-(e)ście kicnęły
3rd kicnął kicnęła kicnęło kicnęli kicnęły
impersonal kicnięto
conditional 1st kicnąłbym,
bym kicnął		 kicnęłabym,
bym kicnęła		 kicnęłobym,
bym kicnęło		 kicnęlibyśmy,
byśmy kicnęli		 kicnęłybyśmy,
byśmy kicnęły
2nd kicnąłbyś,
byś kicnął		 kicnęłabyś,
byś kicnęła		 kicnęłobyś,
byś kicnęło		 kicnęlibyście,
byście kicnęli		 kicnęłybyście,
byście kicnęły
3rd kicnąłby,
by kicnął		 kicnęłaby,
by kicnęła		 kicnęłoby,
by kicnęło		 kicnęliby,
by kicnęli		 kicnęłyby,
by kicnęły
impersonal kicnięto by
imperative 1st niech kicnę kicnijmy
2nd kicnij kicnijcie
3rd niech kicnie niech kicną
anterior adverbial participle kicnąwszy
verbal noun kicnięcie

Further reading
  • kicnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kicnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.