kapłan

See also: kaplan and Kaplan

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish kapłan, from Old Czech kaplan, from Medieval Latin cappellānus. Doublet of kapelan (“chaplain”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkap.wan/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -apwan
  • Syllabification: kap‧łan

Noun

kapłan m pers (female equivalent kapłanka)

  1. (religion) priest (religious clergyman who is trained to perform services or sacrifices at a church or temple)

Declension
Declension of kapłan
singular plural
nominative kapłan kapłani/kapłany (deprecative)
genitive kapłana kapłanów
dative kapłanowi kapłanom
accusative kapłana kapłanów
instrumental kapłanem kapłanami
locative kapłanie kapłanach
vocative kapłanie kapłani

Derived terms
adjectives
nouns

Further reading
  • kapłan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kapłan in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.