kōnieczny

See also: konieczny, kònieczny, and Konieczny

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish konieczny. By surface analysis, kōniec +‎ -ny.

Pronunciation

IPA^(key): /koˈɲɛt͡ʂnɨ/
Rhymes: -ɛt͡ʂnɨ
Syllabification: kō‧niecz‧ny

Adjective

kōnieczny (not comparable, derived adverb kōniecznie)

necessary, needed

Declension

Declension of kōnieczny

		singular			plural
		masculine	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative		kōnieczny	kōnieczne	kōniecznŏ	kōnieczni	kōnieczne
genitive		kōniecznego		kōniecznyj	kōniecznych
dative		kōniecznymu		kōniecznyj	kōniecznym
accusative	animate	kōniecznego	kōnieczne	kōniecznõ	kōniecznych	kōnieczne
accusative	inanimate	kōnieczny	kōnieczne	kōniecznõ	kōniecznych	kōnieczne
instrumental		kōniecznym		kōniecznōm	kōniecznymi
locative		kōniecznym		kōniecznyj	kōniecznych
vocative		kōnieczny	kōnieczne	kōniecznŏ	kōnieczni	kōnieczne

Derived terms

nouns

kōnieczność

Further reading

kōnieczny in silling.org
Aleksandra Wencel (2023) “kůńecny”, in Dykcjůnôrz ślų̊sko-polski‎, page 358

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.