jěsć

See also: jesc and jeść

Lower Sorbian

Alternative forms
  • jėscż (obsolete)

Etymology

From Proto-Slavic *ěsti, from Proto-Balto-Slavic *ēˀstei, from Proto-Indo-European *h₁édti.

Pronunciation
  • IPA(key): /jɪst͡ɕ/

Verb

jěsć impf (perfective zjěsć)

  1. to eat

Conjugation
Conjugation of jěsć (imperfective)
Present Singular Dual Plural
1st person jěm jěmej jěmy
2nd person jěš jěstej jěsćo
3rd person jě jěstej jěźe
Preterite Singular Dual Plural
1st person jěźech jěźechmej jěźechmy
2nd person jěźešo jěźeštej jěźešćo
3rd person jěźešo jěźeštej jěźechu
Imperative Singular Dual Plural
2nd person jěz jěztej jězćo
Participles
Infinitive
jěsć
Supine
jěst
Verbal noun
jěźenje

Derived terms
  • dojěsć
  • jědło
  • jědnik
  • jědny
  • jěza
  • jěź
  • jěźaŕ
  • jěźny
  • jěźwopor
  • najěsć se
  • pójěsć
  • pśejěsć
  • pśijěsć se
  • rozjěsć se
  • wobjěsć se
  • wójěsć
  • wujěsć
  • zajěsć

Further reading

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *ěsti, from Proto-Balto-Slavic *ēˀstei, from Proto-Indo-European *h₁édti.

Pronunciation
  • IPA(key): [jest͡ʃ]
  • Audio(file)
  • Hyphenation: jěsć

Verb

jěsć impf

  1. to eat
    Wón jo jabłuko jědł. ― He ate an apple.

Conjugation
Conjugation of jěsć (imperfective)
person singular dual plural
virile nonvirile
infinitive jěsć
transgressive jědźo
present tense 1st jěm jěmoj jěmy
2nd jěš jěstaj jěstej jěsće
3rd jě jěstaj jěstej jědźa
past tense 1st jědźach jědźachmoj jědźachmy
2nd jědźeše jědźeštaj jědźeštej jědźešće
3rd jědźeše jědźeštaj jědźeštej jědźachu
imperative 1st — jěsmoj jěsmy
2nd jěs jěstaj jěstej jěsće
3rd jěs —
past active participle jědźacy
past passive participle jědźeny
ł-form jědł
verbal noun jědźenje

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.