fingundus
Latin
Etymology
Future passive participle of fingō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /finˈɡun.dus/, [fɪŋˈɡʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /finˈɡun.dus/, [fiŋˈɡun̪d̪us]
Participle
fingundus (feminine fingunda, neuter fingundum); first/second-declension participle
- which is to be shaped
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | fingundus | fingunda | fingundum | fingundī | fingundae | fingunda | |
| Genitive | fingundī | fingundae | fingundī | fingundōrum | fingundārum | fingundōrum | |
| Dative | fingundō | fingundō | fingundīs | ||||
| Accusative | fingundum | fingundam | fingundum | fingundōs | fingundās | fingunda | |
| Ablative | fingundō | fingundā | fingundō | fingundīs | |||
| Vocative | fingunde | fingunda | fingundum | fingundī | fingundae | fingunda | |
References
- fingundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.