farbrinnan
Old Dutch
Inflection
Conjugation of farbrinnan (strong class 3)
| infinitive | farbrinnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | farbrinnu | farbran |
| 2nd person singular | farbrinnis, farbrinnist | farbrunni |
| 3rd person singular | farbrinnit | farbran |
| 1st person plural | farbrinnon | farbrunnun |
| 2nd person plural | farbrinnet | farbrunnut |
| 3rd person plural | farbrinnunt | farbrunnun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | farbrinne | farbrunni |
| 2nd person singular | farbrinnes, farbrinnest | farbrunnis, farbrunnist |
| 3rd person singular | farbrinne | farbrunni |
| 1st person plural | farbrinnen | farbrunnin |
| 2nd person plural | farbrinnet | farbrunnit |
| 3rd person plural | farbrinnent | farbrunnint |
| imperative | present | |
| singular | farbrin | |
| plural | farbrinnet | |
| participle | present | past |
| farbrinnandi | farbrunnon | |
Descendants
- Middle Dutch: verbernen
Further reading
- “farbrinnan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.