dowieść

Polish

Etymology

From do- +‎ wieść.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.vjɛɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: do‧wieść
  • Homophone: dowieźć

Verb

dowieść pf (imperfective dowodzić)

  1. (transitive) to prove, to demonstrate [+genitive]

Conjugation
Conjugation of dowieść pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dowieść
future tense 1st dowiodę dowiedziemy
2nd dowiedziesz dowiedziecie
3rd dowiedzie dowiodą
impersonal dowiedzie się
past tense 1st dowiodłem,
-(e)m dowiódł		 dowiodłam,
-(e)m dowiodła		 dowiodłom,
-(e)m dowiodło		 dowiedliśmy,
-(e)śmy dowiedli		 dowiodłyśmy,
-(e)śmy dowiodły
2nd dowiodłeś,
-(e)ś dowiódł		 dowiodłaś,
-(e)ś dowiodła		 dowiodłoś,
-(e)ś dowiodło		 dowiedliście,
-(e)ście dowiedli		 dowiodłyście,
-(e)ście dowiodły
3rd dowiódł dowiodła dowiodło dowiedli dowiodły
impersonal dowiedziono
conditional 1st dowiódłbym,
bym dowiódł		 dowiodłabym,
bym dowiodła		 dowiodłobym,
bym dowiodło		 dowiedlibyśmy,
byśmy dowiedli		 dowiodłybyśmy,
byśmy dowiodły
2nd dowiódłbyś,
byś dowiódł		 dowiodłabyś,
byś dowiodła		 dowiodłobyś,
byś dowiodło		 dowiedlibyście,
byście dowiedli		 dowiodłybyście,
byście dowiodły
3rd dowiódłby,
by dowiódł		 dowiodłaby,
by dowiodła		 dowiodłoby,
by dowiodło		 dowiedliby,
by dowiedli		 dowiodłyby,
by dowiodły
impersonal dowiedziono by
imperative 1st niech dowiodę dowiedźmy
2nd dowiedź dowiedźcie
3rd niech dowiedzie niech dowiodą
passive adjectival participle dowiedziony dowiedziona dowiedzione dowiedzeni dowiedzione
anterior adverbial participle dowiódłszy
verbal noun dowiedzenie
adjective
  • dowodowy
nouns

Further reading
  • dowieść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dowieść in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.