ditandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dītō.
Participle
dītandus m (feminine dītanda, neuter dītandum); first/second declension
- which is to be enriched
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dītandus | dītanda | dītandum | dītandī | dītandae | dītanda | |
| Genitive | dītandī | dītandae | dītandī | dītandōrum | dītandārum | dītandōrum | |
| Dative | dītandō | dītandae | dītandō | dītandīs | dītandīs | dītandīs | |
| Accusative | dītandum | dītandam | dītandum | dītandōs | dītandās | dītanda | |
| Ablative | dītandō | dītandā | dītandō | dītandīs | dītandīs | dītandīs | |
| Vocative | dītande | dītanda | dītandum | dītandī | dītandae | dītanda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.