bluzgnąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bľuzgnǫti. By surface analysis, bluzgać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbluz.ɡnɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uzɡnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: bluz‧gnąć

Verb

bluzgnąć impf (perfective bluznąć)

  1. (intransitive) Alternative form of bluznąć

Conjugation
Conjugation of bluzgnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bluzgnąć
future tense 1st bluzgnę bluzgniemy
2nd bluzgniesz bluzgniecie
3rd bluzgnie bluzgną
impersonal bluzgnie się
past tense 1st bluzgnąłem,
-(e)m bluzgnął		 bluzgnęłam,
-(e)m bluzgnęła		 bluzgnęłom,
-(e)m bluzgnęło		 bluzgnęliśmy,
-(e)śmy bluzgnęli		 bluzgnęłyśmy,
-(e)śmy bluzgnęły
2nd bluzgnąłeś,
-(e)ś bluzgnął		 bluzgnęłaś,
-(e)ś bluzgnęła		 bluzgnęłoś,
-(e)ś bluzgnęło		 bluzgnęliście,
-(e)ście bluzgnęli		 bluzgnęłyście,
-(e)ście bluzgnęły
3rd bluzgnął bluzgnęła bluzgnęło bluzgnęli bluzgnęły
impersonal bluzgnięto
conditional 1st bluzgnąłbym,
bym bluzgnął		 bluzgnęłabym,
bym bluzgnęła		 bluzgnęłobym,
bym bluzgnęło		 bluzgnęlibyśmy,
byśmy bluzgnęli		 bluzgnęłybyśmy,
byśmy bluzgnęły
2nd bluzgnąłbyś,
byś bluzgnął		 bluzgnęłabyś,
byś bluzgnęła		 bluzgnęłobyś,
byś bluzgnęło		 bluzgnęlibyście,
byście bluzgnęli		 bluzgnęłybyście,
byście bluzgnęły
3rd bluzgnąłby,
by bluzgnął		 bluzgnęłaby,
by bluzgnęła		 bluzgnęłoby,
by bluzgnęło		 bluzgnęliby,
by bluzgnęli		 bluzgnęłyby,
by bluzgnęły
impersonal bluzgnięto by
imperative 1st niech bluzgnę bluzgnijmy
2nd bluzgnij bluzgnijcie
3rd niech bluzgnie niech bluzgną
anterior adverbial participle bluzgnąwszy
verbal noun bluzgnięcie

Further reading
  • bluzgnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bluzgnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.