ὑμένινος

Ancient Greek

Etymology

From ὑμήν (humḗn, “skin, membrane”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.mé.ni.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈme.ni.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈme.ni.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈme.ni.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.ni.nos/

Adjective

ὑμένῐνος • (huméninos) m (feminine ὑμενῐ́νη, neuter ὑμένῐνον); first/second declension

of skin or membrane

Inflection

First and second declension of ὑμένῐνος; ὑμενῐ́νη; ὑμένῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὑμένῐνος huméninos	ὑμενῐ́νη humenínē	ὑμένῐνον huméninon	ὑμενῐ́νω humenínō	ὑμενῐ́νᾱ humenínā	ὑμενῐ́νω humenínō	ὑμένῐνοι huméninoi	ὑμένῐναι huméninai	ὑμένῐνᾰ huménina
Genitive	ὑμενῐ́νου humenínou	ὑμενῐ́νης humenínēs	ὑμενῐ́νου humenínou	ὑμενῐ́νοιν humenínoin	ὑμενῐ́ναιν humenínain	ὑμενῐ́νοιν humenínoin	ὑμενῐ́νων humenínōn	ὑμενῐ́νων humenínōn	ὑμενῐ́νων humenínōn
Dative	ὑμενῐ́νῳ humenínōi	ὑμενῐ́νῃ humenínēi	ὑμενῐ́νῳ humenínōi	ὑμενῐ́νοιν humenínoin	ὑμενῐ́ναιν humenínain	ὑμενῐ́νοιν humenínoin	ὑμενῐ́νοις humenínois	ὑμενῐ́ναις humenínais	ὑμενῐ́νοις humenínois
Accusative	ὑμένῐνον huméninon	ὑμενῐ́νην humenínēn	ὑμένῐνον huméninon	ὑμενῐ́νω humenínō	ὑμενῐ́νᾱ humenínā	ὑμενῐ́νω humenínō	ὑμενῐ́νους humenínous	ὑμενῐ́νᾱς humenínās	ὑμένῐνᾰ huménina
Vocative	ὑμένῐνε huménine	ὑμενῐ́νη humenínē	ὑμένῐνον huméninon	ὑμενῐ́νω humenínō	ὑμενῐ́νᾱ humenínā	ὑμενῐ́νω humenínō	ὑμένῐνοι huméninoi	ὑμένῐναι huméninai	ὑμένῐνᾰ huménina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὑμενῐ́νως humenínōs			ὑμενῐνώτερος humeninṓteros			ὑμενῐνώτᾰτος humeninṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.