ὀξυκέφαλος

Ancient Greek

Etymology

From ὀξύς (oxús, “sharp, pointed”) +‎ κεφᾰλή (kephalḗ, “head”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ok.sy.ké.pʰa.los/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ok.syˈke.pʰa.los/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ok.syˈce.ɸa.los/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ok.syˈce.fa.los/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ok.siˈce.fa.los/

Adjective

ὀξῠκέφᾰλος • (oxuképhalos) m or f (neuter ὀξῠκέφᾰλον); second declension

with pointed head

Inflection

Second declension of ὀξῠκέφᾰλος; ὀξῠκέφᾰλον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ὀξῠκέφᾰλος oxuképhalos	ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκέφᾰλοι oxuképhaloi	ὀξῠκέφᾰλᾰ oxuképhala
Genitive	ὀξῠκεφᾰ́λου oxukephálou	ὀξῠκεφᾰ́λου oxukephálou	ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin	ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin	ὀξῠκεφᾰ́λων oxukephálōn	ὀξῠκεφᾰ́λων oxukephálōn
Dative	ὀξῠκεφᾰ́λῳ oxukephálōi	ὀξῠκεφᾰ́λῳ oxukephálōi	ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin	ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin	ὀξῠκεφᾰ́λοις oxukephálois	ὀξῠκεφᾰ́λοις oxukephálois
Accusative	ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon	ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκεφᾰ́λους oxukephálous	ὀξῠκέφᾰλᾰ oxuképhala
Vocative	ὀξῠκέφᾰλε oxuképhale	ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκέφᾰλοι oxuképhaloi	ὀξῠκέφᾰλᾰ oxuképhala
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ὀξῠκεφᾰ́λως oxukephálōs		ὀξῠκεφᾰλώτερος oxukephalṓteros		ὀξῠκεφᾰλώτᾰτος oxukephalṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.