ἐπεκβαίνω

Ancient Greek

From ἐπι- (epi-) +‎ ἐκ- (ek-) +‎ βαίνω (baínō).

ἐπεκβαίνω • (epekbaínō)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεκβαίνω	ἐπεκβαίνεις	ἐπεκβαίνει	ἐπεκβαίνετον	ἐπεκβαίνετον	ἐπεκβαίνομεν	ἐπεκβαίνετε	ἐπεκβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπεκβαίνω	ἐπεκβαίνῃς	ἐπεκβαίνῃ	ἐπεκβαίνητον	ἐπεκβαίνητον	ἐπεκβαίνωμεν	ἐπεκβαίνητε	ἐπεκβαίνωσῐ(ν)
	optative	ἐπεκβαίνοιμῐ	ἐπεκβαίνοις	ἐπεκβαίνοι	ἐπεκβαίνοιτον	ἐπεκβαινοίτην	ἐπεκβαίνοιμεν	ἐπεκβαίνοιτε	ἐπεκβαίνοιεν
	imperative		ἐπέκβαινε	ἐπεκβαινέτω	ἐπεκβαίνετον	ἐπεκβαινέτων		ἐπεκβαίνετε	ἐπεκβαινόντων
		active
infinitive		ἐπεκβαίνειν
participle	m	ἐπεκβαίνων
	f	ἐπεκβαίνουσᾰ
	n	ἐπεκβαῖνον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπεξέβαινον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεξέβαινον	ἐπεξέβαινες	ἐπεξέβαινε(ν)	ἐπεξεβαίνετον	ἐπεξεβαινέτην	ἐπεξεβαίνομεν	ἐπεξεβαίνετε	ἐπεξέβαινον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπεκβήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπεκβήσομαι	ἐπεκβήσῃ, ἐπεκβήσει	ἐπεκβήσεται	ἐπεκβήσεσθον	ἐπεκβήσεσθον	ἐπεκβησόμεθᾰ	ἐπεκβήσεσθε	ἐπεκβήσονται
middle	optative	ἐπεκβησοίμην	ἐπεκβήσοιο	ἐπεκβήσοιτο	ἐπεκβήσοισθον	ἐπεκβησοίσθην	ἐπεκβησοίμεθᾰ	ἐπεκβήσοισθε	ἐπεκβήσοιντο
					middle
infinitive					ἐπεκβήσεσθαι
participle	m				ἐπεκβησόμενος
	f				ἐπεκβησομένη
	n				ἐπεκβησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπεξέβην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεξέβην	ἐπεξέβης	ἐπεξέβη	ἐπεξέβητον	ἐπεξεβήτην	ἐπεξέβημεν	ἐπεξέβητε	ἐπεξέβησᾰν
	subjunctive	ἐπεκβῶ	ἐπεκβῇς	ἐπεκβῇ	ἐπεκβῆτον	ἐπεκβῆτον	ἐπεκβῶμεν	ἐπεκβῆτε	ἐπεκβῶσῐ(ν)
	optative	ἐπεκβαίην	ἐπεκβαίης	ἐπεκβαίη	ἐπεκβαῖτον, ἐπεκβαίητον	ἐπεκβαίτην, ἐπεκβαιήτην	ἐπεκβαῖμεν, ἐπεκβαίημεν	ἐπεκβαῖτε, ἐπεκβαίητε	ἐπεκβαῖεν, ἐπεκβαίησᾰν
	imperative		ἐπέκβηθῐ	ἐπεκβήτω	ἐπέκβητον	ἐπεκβήτων		ἐπέκβητε	ἐπεκβᾰ́ντων
		active
infinitive		ἐπεκβῆναι
participle	m	ἐπεκβᾱ́ς
	f	ἐπεκβᾶσᾰ
	n	ἐπεκβᾰ́ν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.