ἐκπλέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.plé.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ekˈple.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈple.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈple.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈple.on/

Participle

ἐκπλέων • (ekpléōn) m (feminine ἐκπλέουσᾰ, neuter ἐκπλέον); first/third declension

present active participle of ἐκπλέω (ekpléō)

Declension

First and third declension of ἐκπλέων; ἐκπλέουσᾰ; ἐκπλέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐκπλέων ekpléōn	ἐκπλέουσᾰ ekpléousa	ἐκπλέον ekpléon	ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλεούσᾱ ekpleoúsā	ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλέοντες ekpléontes	ἐκπλέουσαι ekpléousai	ἐκπλέοντᾰ ekpléonta
Genitive	ἐκπλέοντος ekpléontos	ἐκπλεούσης ekpleoúsēs	ἐκπλέοντος ekpléontos	ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin	ἐκπλεούσαιν ekpleoúsain	ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin	ἐκπλεόντων ekpleóntōn	ἐκπλεουσῶν ekpleousôn	ἐκπλεόντων ekpleóntōn
Dative	ἐκπλέοντῐ ekpléonti	ἐκπλεούσῃ ekpleoúsēi	ἐκπλέοντῐ ekpléonti	ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin	ἐκπλεούσαιν ekpleoúsain	ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin	ἐκπλέουσῐ / ἐκπλέουσῐν ekpléousi(n)	ἐκπλεούσαις ekpleoúsais	ἐκπλέουσῐ / ἐκπλέουσῐν ekpléousi(n)
Accusative	ἐκπλέοντᾰ ekpléonta	ἐκπλέουσᾰν ekpléousan	ἐκπλέον ekpléon	ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλεούσᾱ ekpleoúsā	ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλέοντᾰς ekpléontas	ἐκπλεούσᾱς ekpleoúsās	ἐκπλέοντᾰ ekpléonta
Vocative	ἐκπλέων ekpléōn	ἐκπλέουσᾰ ekpléousa	ἐκπλέον ekpléon	ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλεούσᾱ ekpleoúsā	ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλέοντες ekpléontes	ἐκπλέουσαι ekpléousai	ἐκπλέοντᾰ ekpléonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐκπλεόντως ekpleóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.