ἀλεύρινος

Ancient Greek

Etymology

From ἄλευρον (áleuron, “wheat flour”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.lěu̯.ri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈlew.ri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈle.βri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈle.vri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈle.vri.nos/

Adjective

ἀλεύρῐνος • (aleúrinos) m (feminine ἀλευρῐ́νη, neuter ἀλεύρῐνον); first/second declension

made of wheat flour

Inflection

First and second declension of ἀλεύρῐνος; ἀλευρῐ́νη; ἀλεύρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀλεύρῐνος aleúrinos	ἀλευρῐ́νη aleurínē	ἀλεύρῐνον aleúrinon	ἀλευρῐ́νω aleurínō	ἀλευρῐ́νᾱ aleurínā	ἀλευρῐ́νω aleurínō	ἀλεύρῐνοι aleúrinoi	ἀλεύρῐναι aleúrinai	ἀλεύρῐνᾰ aleúrina
Genitive	ἀλευρῐ́νου aleurínou	ἀλευρῐ́νης aleurínēs	ἀλευρῐ́νου aleurínou	ἀλευρῐ́νοιν aleurínoin	ἀλευρῐ́ναιν aleurínain	ἀλευρῐ́νοιν aleurínoin	ἀλευρῐ́νων aleurínōn	ἀλευρῐ́νων aleurínōn	ἀλευρῐ́νων aleurínōn
Dative	ἀλευρῐ́νῳ aleurínōi	ἀλευρῐ́νῃ aleurínēi	ἀλευρῐ́νῳ aleurínōi	ἀλευρῐ́νοιν aleurínoin	ἀλευρῐ́ναιν aleurínain	ἀλευρῐ́νοιν aleurínoin	ἀλευρῐ́νοις aleurínois	ἀλευρῐ́ναις aleurínais	ἀλευρῐ́νοις aleurínois
Accusative	ἀλεύρῐνον aleúrinon	ἀλευρῐ́νην aleurínēn	ἀλεύρῐνον aleúrinon	ἀλευρῐ́νω aleurínō	ἀλευρῐ́νᾱ aleurínā	ἀλευρῐ́νω aleurínō	ἀλευρῐ́νους aleurínous	ἀλευρῐ́νᾱς aleurínās	ἀλεύρῐνᾰ aleúrina
Vocative	ἀλεύρῐνε aleúrine	ἀλευρῐ́νη aleurínē	ἀλεύρῐνον aleúrinon	ἀλευρῐ́νω aleurínō	ἀλευρῐ́νᾱ aleurínā	ἀλευρῐ́νω aleurínō	ἀλεύρῐνοι aleúrinoi	ἀλεύρῐναι aleúrinai	ἀλεύρῐνᾰ aleúrina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀλευρῐ́νως aleurínōs			ἀλευρῐνώτερος aleurinṓteros			ἀλευρῐνώτᾰτος aleurinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.