เป่าปาก

Thai

Etymology

From เป่า (bpào, “to blow”) +‎ ปาก (bpàak, “mouth”).

Pronunciation

Orthographic		เป่าปาก e p ˋ ā p ā k
Phonemic		เป่า-ปาก e p ˋ ā – p ā k
Romanization	Paiboon	bpào-bpàak
	Royal Institute	pao-pak
(standard) IPA^(key)		/paw˨˩.paːk̚˨˩/^(R)

Verb

เป่าปาก • (bpào-bpàak) (abstract noun การเป่าปาก)

to whistle

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.