ปากหมา

Thai

Etymology

From ปาก (bpàak, “mouth”) +‎ หมา (mǎa, “dog”); literally "dog-mouth(ed)".

Pronunciation

Orthographic		ปากหมา p ā k h m ā
Phonemic		ปาก-หฺมา p ā k – h ̥ m ā
Romanization	Paiboon	bpàak-mǎa
	Royal Institute	pak-ma
(standard) IPA^(key)		/paːk̚˨˩.maː˩˩˦/^(R)

Adjective

ปากหมา • (bpàak-mǎa) (abstract noun ความปากหมา)

(slang, derogatory, offensive) bad-mouthed; foul-mouthed.

Usage notes

The term gives rise to the expression ผ่า หมา ออก จาก ปาก (pàa-mǎa-ɔ̀ɔk-jàak-bpàak), which literally means "to surgically remove a dog from the mouth", meaning "to fix the bad-mouthing habit".

Related terms

ปากกล้า
ปากดี (bpàak-dii)
ปากตำแย
ปากบอน
ปากปีจอ
ปากเปราะ
ปากพล่อย (bpàak-plɔ̂i)
ปากไม่มีหูรูด
ปากร้าย
ปากสว่าง (bpàak-sà-wàang)
ปากเสีย

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.