भरीमन्
Sanskrit
Etymology
From भृ (bhṛ), from Proto-Indo-European *bʰer- (“to bear, carry”).
Declension
| Neuter an-stem declension of भरीमन् (bhárīman) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | भरीम bhárīma |
भरीम्णी / भरीमणी bhárīmṇī / bhárīmaṇī |
भरीमाणि bhárīmāṇi |
| Vocative | भरीमन् / भरीम bhárīman / bhárīma |
भरीम्णी / भरीमणी bhárīmṇī / bhárīmaṇī |
भरीमाणि bhárīmāṇi |
| Accusative | भरीम bhárīma |
भरीम्णी / भरीमणी bhárīmṇī / bhárīmaṇī |
भरीमाणि bhárīmāṇi |
| Instrumental | भरीम्णा bhárīmṇā |
भरीमभ्याम् bhárīmabhyām |
भरीमभिः bhárīmabhiḥ |
| Dative | भरीम्णे bhárīmṇe |
भरीमभ्याम् bhárīmabhyām |
भरीमभ्यः bhárīmabhyaḥ |
| Ablative | भरीम्णः bhárīmṇaḥ |
भरीमभ्याम् bhárīmabhyām |
भरीमभ्यः bhárīmabhyaḥ |
| Genitive | भरीम्णः bhárīmṇaḥ |
भरीम्णोः bhárīmṇoḥ |
भरीम्णाम् bhárīmṇām |
| Locative | भरीम्णि / भरीमणि bhárīmṇi / bhárīmaṇi |
भरीम्णोः bhárīmṇoḥ |
भरीमसु bhárīmasu |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.