انحرق
Arabic
| Root |
|---|
| ح ر ق (ḥ-r-q) |
Pronunciation
- IPA(key): /in.ħa.ra.qa/
Conjugation
Conjugation of
اِنْحَرَقَ
(form-VII sound)| verbal noun الْمَصْدَر |
اِنْحِرَاق inḥirāq | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| active participle اِسْم الْفَاعِل |
مُنْحَرِق munḥariq | |||||||||||
| active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
| singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
| 1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
| past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | اِنْحَرَقْتُ inḥaraqtu |
اِنْحَرَقْتَ inḥaraqta |
inḥaraqa |
اِنْحَرَقْتُمَا inḥaraqtumā |
اِنْحَرَقَا inḥaraqā |
اِنْحَرَقْنَا inḥaraqnā |
اِنْحَرَقْتُمْ inḥaraqtum |
اِنْحَرَقُوا inḥaraqū | |||
| f | اِنْحَرَقْتِ inḥaraqti |
اِنْحَرَقَتْ inḥaraqat |
اِنْحَرَقَتَا inḥaraqatā |
اِنْحَرَقْتُنَّ inḥaraqtunna |
اِنْحَرَقْنَ inḥaraqna | |||||||
| non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | أَنْحَرِقُ ʔanḥariqu |
تَنْحَرِقُ tanḥariqu |
يَنْحَرِقُ yanḥariqu |
تَنْحَرِقَانِ tanḥariqāni |
يَنْحَرِقَانِ yanḥariqāni |
نَنْحَرِقُ nanḥariqu |
تَنْحَرِقُونَ tanḥariqūna |
يَنْحَرِقُونَ yanḥariqūna | |||
| f | تَنْحَرِقِينَ tanḥariqīna |
تَنْحَرِقُ tanḥariqu |
تَنْحَرِقَانِ tanḥariqāni |
تَنْحَرِقْنَ tanḥariqna |
يَنْحَرِقْنَ yanḥariqna | |||||||
| subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | أَنْحَرِقَ ʔanḥariqa |
تَنْحَرِقَ tanḥariqa |
يَنْحَرِقَ yanḥariqa |
تَنْحَرِقَا tanḥariqā |
يَنْحَرِقَا yanḥariqā |
نَنْحَرِقَ nanḥariqa |
تَنْحَرِقُوا tanḥariqū |
يَنْحَرِقُوا yanḥariqū | |||
| f | تَنْحَرِقِي tanḥariqī |
تَنْحَرِقَ tanḥariqa |
تَنْحَرِقَا tanḥariqā |
تَنْحَرِقْنَ tanḥariqna |
يَنْحَرِقْنَ yanḥariqna | |||||||
| jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | أَنْحَرِقْ ʔanḥariq |
تَنْحَرِقْ tanḥariq |
يَنْحَرِقْ yanḥariq |
تَنْحَرِقَا tanḥariqā |
يَنْحَرِقَا yanḥariqā |
نَنْحَرِقْ nanḥariq |
تَنْحَرِقُوا tanḥariqū |
يَنْحَرِقُوا yanḥariqū | |||
| f | تَنْحَرِقِي tanḥariqī |
تَنْحَرِقْ tanḥariq |
تَنْحَرِقَا tanḥariqā |
تَنْحَرِقْنَ tanḥariqna |
يَنْحَرِقْنَ yanḥariqna | |||||||
| imperative الْأَمْر |
m | inḥariq |
اِنْحَرِقَا inḥariqā |
اِنْحَرِقُوا inḥariqū |
||||||||
| f | اِنْحَرِقِي inḥariqī |
اِنْحَرِقْنَ inḥariqna | ||||||||||
Hijazi Arabic
| Root |
|---|
| ح ر ق |
| 6 terms |
Etymology
From Arabic اِنْحَرَقَ (inḥaraqa).
Pronunciation
- IPA(key): /an.ħa.raɡ/
Conjugation
| Conjugation of انحرق (anḥarag) | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| past | m | انحرقت (anḥaragt) | انحرقت (anḥaragt) | انحرق (anḥarag) | انحرقنا (anḥaragna) | انحرقتوا (anḥaragtu) | انحرقوا (anḥaragu) | |
| f | انحرقتي (anḥaragti) | انحرقت (anḥaragat) | ||||||
| non-past | m | أنحرق (anḥarig) | تنحرق (tinḥarig) | (yinḥarig) | ننحرق (ninḥarig) | تنحرقوا (tinḥargu) | (yinḥargu) | |
| f | تنحرقي (tinḥargi) | تنحرق (tinḥarig) | ||||||
| imperative | m | انحرق (anḥarig) | انحرقوا (anḥargu) | |||||
| f | انحرقي (anḥargi) | |||||||
South Levantine Arabic
| Root |
|---|
| ح ر ق |
| 2 terms |
Etymology
From Arabic اِنْحَرَقَ (inḥaraqa).
Pronunciation
Verb
انحرق • (inḥaraʔ) VII (present بنحرق (binḥareʔ))
Conjugation
| Conjugation of انحرق (inḥaraʔ) | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| past | m | انحرقت (inḥaraʔt) | انحرقت (inḥaraʔt) | انحرق (inḥaraʔ) | انحرقنا (inḥaraʔna) | انحرقتو (inḥaraʔtu) | انحرقو (inḥaraʔu) | |
| f | انحرقتي (inḥaraʔti) | انحرقت (inḥaraʔat) | ||||||
| present | m | بنحرق (banḥareʔ) | بتنحرق (btinḥareʔ) | بنحرق (binḥareʔ) | مننحرق (mninḥareʔ) | بتنحرقو (btinḥarʔu) | بنحرقو (binḥarʔu) | |
| f | بتنحرقي (btinḥarʔi) | بتنحرق (btinḥareʔ) | ||||||
| subjunctive | m | انحرق (anḥareʔ) | تنحرق (tinḥareʔ) | ينحرق (yinḥareʔ) | ننحرق (ninḥareʔ) | تنحرقو (tinḥarʔu) | ينحرقو (yinḥarʔu) | |
| f | تنحرقي (tinḥarʔi) | تنحرق (tinḥareʔ) | ||||||
| imperative | m | انحرق (inḥareʔ) | انحرقو (inḥarʔu) | |||||
| f | انحرقي (inḥarʔi) | |||||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.