استيفاء
Arabic
| Root |
|---|
| و ف ي (w-f-y) |
Etymology
Verbal noun of اِسْتَوْفَى (istawfā).
Pronunciation
- IPA(key): /is.tiː.faːʔ/
Noun
اِسْتِيفَاء • (istīfāʔ) m
- verbal noun of اِسْتَوْفَى (istawfā) (form X)
- fulfilling, satisfying (requirement, conditions, etc)
Declension
Declension of noun اِسْتِيفَاء (istīfāʔ)
| Singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| Indefinite | Definite | Construct | |
| Informal | اِسْتِيفَاء istīfāʔ |
الِاسْتِيفَاء al-istīfāʔ |
اِسْتِيفَاء istīfāʔ |
| Nominative | اِسْتِيفَاءٌ istīfāʔun |
الِاسْتِيفَاءُ al-istīfāʔu |
اِسْتِيفَاءُ istīfāʔu |
| Accusative | اِسْتِيفَاءً istīfāʔan |
الِاسْتِيفَاءَ al-istīfāʔa |
اِسْتِيفَاءَ istīfāʔa |
| Genitive | اِسْتِيفَاءٍ istīfāʔin |
الِاسْتِيفَاءِ al-istīfāʔi |
اِسْتِيفَاءِ istīfāʔi |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.