συγκρουόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kruˈo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.nos/

Participle

συγκρουόμενος • (sunkrouómenos) m (feminine συγκρουομένη, neuter συγκρουόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of συγκρούω (sunkroúō)

Declension

First and second declension of σῠγκρουόμενος; σῠγκρουομένη; σῠγκρουόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σῠγκρουόμενος sunkrouómenos	σῠγκρουομένη sunkrouoménē	σῠγκρουόμενον sunkrouómenon	σῠγκρουομένω sunkrouoménō	σῠγκρουομένᾱ sunkrouoménā	σῠγκρουομένω sunkrouoménō	σῠγκρουόμενοι sunkrouómenoi	σῠγκρουόμεναι sunkrouómenai	σῠγκρουόμενᾰ sunkrouómena
Genitive	σῠγκρουομένου sunkrouoménou	σῠγκρουομένης sunkrouoménēs	σῠγκρουομένου sunkrouoménou	σῠγκρουομένοιν sunkrouoménoin	σῠγκρουομέναιν sunkrouoménain	σῠγκρουομένοιν sunkrouoménoin	σῠγκρουομένων sunkrouoménōn	σῠγκρουομένων sunkrouoménōn	σῠγκρουομένων sunkrouoménōn
Dative	σῠγκρουομένῳ sunkrouoménōi	σῠγκρουομένῃ sunkrouoménēi	σῠγκρουομένῳ sunkrouoménōi	σῠγκρουομένοιν sunkrouoménoin	σῠγκρουομέναιν sunkrouoménain	σῠγκρουομένοιν sunkrouoménoin	σῠγκρουομένοις sunkrouoménois	σῠγκρουομέναις sunkrouoménais	σῠγκρουομένοις sunkrouoménois
Accusative	σῠγκρουόμενον sunkrouómenon	σῠγκρουομένην sunkrouoménēn	σῠγκρουόμενον sunkrouómenon	σῠγκρουομένω sunkrouoménō	σῠγκρουομένᾱ sunkrouoménā	σῠγκρουομένω sunkrouoménō	σῠγκρουομένους sunkrouoménous	σῠγκρουομένᾱς sunkrouoménās	σῠγκρουόμενᾰ sunkrouómena
Vocative	σῠγκρουόμενε sunkrouómene	σῠγκρουομένη sunkrouoménē	σῠγκρουόμενον sunkrouómenon	σῠγκρουομένω sunkrouoménō	σῠγκρουομένᾱ sunkrouoménā	σῠγκρουομένω sunkrouoménō	σῠγκρουόμενοι sunkrouómenoi	σῠγκρουόμεναι sunkrouómenai	σῠγκρουόμενᾰ sunkrouómena
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Present participle of συγκρούομαι (sygkroúomai, “to collide, be in conflict”), a verb with no active forms.

Pronunciation

IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.nos/
Hyphenation: συ‧γκρου‧ό‧με‧νος

Participle

συγκρουόμενος • (sygkrouómenos) m (feminine συγκρουόμενη, neuter συγκρουόμενο)

Usage notes

συγκρουόμενα (neuter) substantivized (usually in plural): bumper cars, dodgems

Declension

Declension of συγκρουόμενος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγκρουόμενος •	συγκρουόμενη •	συγκρουόμενο •	συγκρουόμενοι •	συγκρουόμενες •	συγκρουόμενα •
genitive	συγκρουόμενου •	συγκρουόμενης •	συγκρουόμενου •	συγκρουόμενων •	συγκρουόμενων •	συγκρουόμενων •
accusative	συγκρουόμενο •	συγκρουόμενη •	συγκρουόμενο •	συγκρουόμενους •	συγκρουόμενες •	συγκρουόμενα •
vocative	συγκρουόμενε •	συγκρουόμενη •	συγκρουόμενο •	συγκρουόμενοι •	συγκρουόμενες •	συγκρουόμενα •

Related terms

αλληλοσυγκρουόμενος (allilosygkrouómenos, “colliding, conflicting with each other”, passive present participle)
συγκρούομαι (sygkroúomai, “to collide, conflict”)
σύγκρουση f (sýgkrousi, “conflict”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.