σάκκινος

Ancient Greek

Etymology

From σάκκος (sákkos, “sack”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sák.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsak.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsa.ci.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsa.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsa.ci.nos/

Adjective

σάκκῐνος • (sákkinos) m (feminine σακκίνη, neuter σάκκῐνον); first/second declension

of sackcloth

Inflection

First and second declension of σάκκῐνος; σακκῐ́νη; σάκκῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σάκκῐνος sákkinos	σακκῐ́νη sakkínē	σάκκῐνον sákkinon	σακκῐ́νω sakkínō	σακκῐ́νᾱ sakkínā	σακκῐ́νω sakkínō	σάκκῐνοι sákkinoi	σάκκῐναι sákkinai	σάκκῐνᾰ sákkina
Genitive	σακκῐ́νου sakkínou	σακκῐ́νης sakkínēs	σακκῐ́νου sakkínou	σακκῐ́νοιν sakkínoin	σακκῐ́ναιν sakkínain	σακκῐ́νοιν sakkínoin	σακκῐ́νων sakkínōn	σακκῐ́νων sakkínōn	σακκῐ́νων sakkínōn
Dative	σακκῐ́νῳ sakkínōi	σακκῐ́νῃ sakkínēi	σακκῐ́νῳ sakkínōi	σακκῐ́νοιν sakkínoin	σακκῐ́ναιν sakkínain	σακκῐ́νοιν sakkínoin	σακκῐ́νοις sakkínois	σακκῐ́ναις sakkínais	σακκῐ́νοις sakkínois
Accusative	σάκκῐνον sákkinon	σακκῐ́νην sakkínēn	σάκκῐνον sákkinon	σακκῐ́νω sakkínō	σακκῐ́νᾱ sakkínā	σακκῐ́νω sakkínō	σακκῐ́νους sakkínous	σακκῐ́νᾱς sakkínās	σάκκῐνᾰ sákkina
Vocative	σάκκῐνε sákkine	σακκῐ́νη sakkínē	σάκκῐνον sákkinon	σακκῐ́νω sakkínō	σακκῐ́νᾱ sakkínā	σακκῐ́νω sakkínō	σάκκῐνοι sákkinoi	σάκκῐναι sákkinai	σάκκῐνᾰ sákkina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σακκῐ́νως sakkínōs			σακκῐνώτερος sakkinṓteros			σακκῐνώτᾰτος sakkinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.