πιτύινος

Ancient Greek

Etymology

From πίτυς (pítus, “pine”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pi.tý.i.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈty.i.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈty.i.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈty.i.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈti.i.nos/

Adjective

πιτύῐνος • (pitúinos) m (feminine πιτυῐ́νη, neuter πιτύῐνον); first/second declension

of or from the pine

Inflection

First and second declension of πιτυῐνος; πιτυῐ́νη; πιτυῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πιτυῐνος pituinos	πιτυῐ́νη pituínē	πιτυῐνον pituinon	πιτυῐ́νω pituínō	πιτυῐ́νᾱ pituínā	πιτυῐ́νω pituínō	πιτυῐνοι pituinoi	πιτυῐναι pituinai	πιτυῐνᾰ pituina
Genitive	πιτυῐ́νου pituínou	πιτυῐ́νης pituínēs	πιτυῐ́νου pituínou	πιτυῐ́νοιν pituínoin	πιτυῐ́ναιν pituínain	πιτυῐ́νοιν pituínoin	πιτυῐ́νων pituínōn	πιτυῐ́νων pituínōn	πιτυῐ́νων pituínōn
Dative	πιτυῐ́νῳ pituínōi	πιτυῐ́νῃ pituínēi	πιτυῐ́νῳ pituínōi	πιτυῐ́νοιν pituínoin	πιτυῐ́ναιν pituínain	πιτυῐ́νοιν pituínoin	πιτυῐ́νοις pituínois	πιτυῐ́ναις pituínais	πιτυῐ́νοις pituínois
Accusative	πιτυῐνον pituinon	πιτυῐ́νην pituínēn	πιτυῐνον pituinon	πιτυῐ́νω pituínō	πιτυῐ́νᾱ pituínā	πιτυῐ́νω pituínō	πιτυῐ́νους pituínous	πιτυῐ́νᾱς pituínās	πιτυῐνᾰ pituina
Vocative	πιτυῐνε pituine	πιτυῐ́νη pituínē	πιτυῐνον pituinon	πιτυῐ́νω pituínō	πιτυῐ́νᾱ pituínā	πιτυῐ́νω pituínō	πιτυῐνοι pituinoi	πιτυῐναι pituinai	πιτυῐνᾰ pituina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πιτυῐ́νως pituínōs			πιτυῐνότερος pituinóteros			πιτυῐνότᾰτος pituinótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.