οἰκοδομέω

Ancient Greek

Etymology

From οἰκοδόμος (oikodómos, “builder, architect”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.ko.do.mé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /y.ko.doˈme.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ko.ðoˈme.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ko.ðoˈme.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ko.ðoˈme.o/

Verb

οἰκοδομέω • (oikodoméō)

to build a house, build
- 380 BCE, Plato, Gorgias 514B
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.21
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.114
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.186
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.101
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 623B.27
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Charmides 161E
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Charmides 165D
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.121
- 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Peace 7
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 7.11
- 380 BCE, Plato, The Republic 372A
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.126–127
(figuratively) to build or found upon
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 8.7.15
- 421 BCE, Aristophanes, Peace 749
(figuratively) to build up, edify, embolden
- 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 8:1
- 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 10:23
- New Testament, First Epistle to the Thessalonians 5:11
- 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 8:10

Inflection

Present: οἰκοδομέω, οἰκοδομέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκοδομέω	οἰκοδομέεις	οἰκοδομέει	οἰκοδομέετον	οἰκοδομέετον	οἰκοδομέομεν	οἰκοδομέετε	οἰκοδομέουσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκοδομέω	οἰκοδομέῃς	οἰκοδομέῃ	οἰκοδομέητον	οἰκοδομέητον	οἰκοδομέωμεν	οἰκοδομέητε	οἰκοδομέωσῐ(ν)
	optative	οἰκοδομέοιμῐ	οἰκοδομέοις	οἰκοδομέοι	οἰκοδομέοιτον	οἰκοδομεοίτην	οἰκοδομέοιμεν	οἰκοδομέοιτε	οἰκοδομέοιεν
	imperative		οἰκοδόμεε	οἰκοδομεέτω	οἰκοδομέετον	οἰκοδομεέτων		οἰκοδομέετε	οἰκοδομεόντων
middle/ passive	indicative	οἰκοδομέομαι	οἰκοδομέῃ, οἰκοδομέει	οἰκοδομέεται	οἰκοδομέεσθον	οἰκοδομέεσθον	οἰκοδομεόμεθᾰ	οἰκοδομέεσθε	οἰκοδομέονται
	subjunctive	οἰκοδομέωμαι	οἰκοδομέῃ	οἰκοδομέηται	οἰκοδομέησθον	οἰκοδομέησθον	οἰκοδομεώμεθᾰ	οἰκοδομέησθε	οἰκοδομέωνται
	optative	οἰκοδομεοίμην	οἰκοδομέοιο	οἰκοδομέοιτο	οἰκοδομέοισθον	οἰκοδομεοίσθην	οἰκοδομεοίμεθᾰ	οἰκοδομέοισθε	οἰκοδομέοιντο
	imperative		οἰκοδομέου	οἰκοδομεέσθω	οἰκοδομέεσθον	οἰκοδομεέσθων		οἰκοδομέεσθε	οἰκοδομεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκοδομέειν				οἰκοδομέεσθαι
participle	m	οἰκοδομέων				οἰκοδομεόμενος
	f	οἰκοδομέουσᾰ				οἰκοδομεομένη
	n	οἰκοδομέον				οἰκοδομεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: οἰκοδομῶ, οἰκοδομοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκοδομῶ	οἰκοδομεῖς	οἰκοδομεῖ	οἰκοδομεῖτον	οἰκοδομεῖτον	οἰκοδομοῦμεν	οἰκοδομεῖτε	οἰκοδομοῦσῐ(ν)
	subjunctive	οἰκοδομῶ	οἰκοδομῇς	οἰκοδομῇ	οἰκοδομῆτον	οἰκοδομῆτον	οἰκοδομῶμεν	οἰκοδομῆτε	οἰκοδομῶσῐ(ν)
	optative	οἰκοδομοίην, οἰκοδομοῖμῐ	οἰκοδομοίης, οἰκοδομοῖς	οἰκοδομοίη, οἰκοδομοῖ	οἰκοδομοῖτον, οἰκοδομοίητον	οἰκοδομοίτην, οἰκοδομοιήτην	οἰκοδομοῖμεν, οἰκοδομοίημεν	οἰκοδομοῖτε, οἰκοδομοίητε	οἰκοδομοῖεν, οἰκοδομοίησᾰν
	imperative		οἰκοδόμει	οἰκοδομείτω	οἰκοδομεῖτον	οἰκοδομείτων		οἰκοδομεῖτε	οἰκοδομούντων
middle/ passive	indicative	οἰκοδομοῦμαι	οἰκοδομεῖ, οἰκοδομῇ	οἰκοδομεῖται	οἰκοδομεῖσθον	οἰκοδομεῖσθον	οἰκοδομούμεθᾰ	οἰκοδομεῖσθε	οἰκοδομοῦνται
	subjunctive	οἰκοδομῶμαι	οἰκοδομῇ	οἰκοδομῆται	οἰκοδομῆσθον	οἰκοδομῆσθον	οἰκοδομώμεθᾰ	οἰκοδομῆσθε	οἰκοδομῶνται
	optative	οἰκοδομοίμην	οἰκοδομοῖο	οἰκοδομοῖτο	οἰκοδομοῖσθον	οἰκοδομοίσθην	οἰκοδομοίμεθᾰ	οἰκοδομοῖσθε	οἰκοδομοῖντο
	imperative		οἰκοδομοῦ	οἰκοδομείσθω	οἰκοδομεῖσθον	οἰκοδομείσθων		οἰκοδομεῖσθε	οἰκοδομείσθων
		active				middle/passive
infinitive		οἰκοδομεῖν				οἰκοδομεῖσθαι
participle	m	οἰκοδομῶν				οἰκοδομούμενος
	f	οἰκοδομοῦσᾰ				οἰκοδομουμένη
	n	οἰκοδομοῦν				οἰκοδομούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: οἰκοδομήσω, οἰκοδομήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	οἰκοδομήσω	οἰκοδομήσεις	οἰκοδομήσει	οἰκοδομήσετον	οἰκοδομήσετον	οἰκοδομήσομεν	οἰκοδομήσετε	οἰκοδομήσουσῐ(ν)
active	optative	οἰκοδομήσοιμῐ	οἰκοδομήσοις	οἰκοδομήσοι	οἰκοδομήσοιτον	οἰκοδομησοίτην	οἰκοδομήσοιμεν	οἰκοδομήσοιτε	οἰκοδομήσοιεν
middle	indicative	οἰκοδομήσομαι	οἰκοδομήσῃ, οἰκοδομήσει	οἰκοδομήσεται	οἰκοδομήσεσθον	οἰκοδομήσεσθον	οἰκοδομησόμεθᾰ	οἰκοδομήσεσθε	οἰκοδομήσονται
middle	optative	οἰκοδομησοίμην	οἰκοδομήσοιο	οἰκοδομήσοιτο	οἰκοδομήσοισθον	οἰκοδομησοίσθην	οἰκοδομησοίμεθᾰ	οἰκοδομήσοισθε	οἰκοδομήσοιντο
		active			middle
infinitive		οἰκοδομήσειν			οἰκοδομήσεσθαι
participle	m	οἰκοδομήσων			οἰκοδομησόμενος
	f	οἰκοδομήσουσᾰ			οἰκοδομησομένη
	n	οἰκοδομῆσον			οἰκοδομησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾠκοδόμησᾰ, ᾠκοδομησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾠκοδόμησᾰ	ᾠκοδόμησᾰς	ᾠκοδόμησε(ν)	ᾠκοδομήσᾰτον	ᾠκοδομησᾰ́την	ᾠκοδομήσᾰμεν	ᾠκοδομήσᾰτε	ᾠκοδόμησᾰν
	subjunctive	οἰκοδομήσω	οἰκοδομήσῃς	οἰκοδομήσῃ	οἰκοδομήσητον	οἰκοδομήσητον	οἰκοδομήσωμεν	οἰκοδομήσητε	οἰκοδομήσωσῐ(ν)
	optative	οἰκοδομήσαιμῐ	οἰκοδομήσειᾰς, οἰκοδομήσαις	οἰκοδομήσειε(ν), οἰκοδομήσαι	οἰκοδομήσαιτον	οἰκοδομησαίτην	οἰκοδομήσαιμεν	οἰκοδομήσαιτε	οἰκοδομήσειᾰν, οἰκοδομήσαιεν
	imperative		οἰκοδόμησον	οἰκοδομησᾰ́τω	οἰκοδομήσᾰτον	οἰκοδομησᾰ́των		οἰκοδομήσᾰτε	οἰκοδομησᾰ́ντων
middle	indicative	ᾠκοδομησᾰ́μην	ᾠκοδομήσω	ᾠκοδομήσᾰτο	ᾠκοδομήσᾰσθον	ᾠκοδομησᾰ́σθην	ᾠκοδομησᾰ́μεθᾰ	ᾠκοδομήσᾰσθε	ᾠκοδομήσᾰντο
	subjunctive	οἰκοδομήσωμαι	οἰκοδομήσῃ	οἰκοδομήσηται	οἰκοδομήσησθον	οἰκοδομήσησθον	οἰκοδομησώμεθᾰ	οἰκοδομήσησθε	οἰκοδομήσωνται
	optative	οἰκοδομησαίμην	οἰκοδομήσαιο	οἰκοδομήσαιτο	οἰκοδομήσαισθον	οἰκοδομησαίσθην	οἰκοδομησαίμεθᾰ	οἰκοδομήσαισθε	οἰκοδομήσαιντο
	imperative		οἰκοδόμησαι	οἰκοδομησᾰ́σθω	οἰκοδομήσᾰσθον	οἰκοδομησᾰ́σθων		οἰκοδομήσᾰσθε	οἰκοδομησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		οἰκοδομῆσαι			οἰκοδομήσᾰσθαι
participle	m	οἰκοδομήσᾱς			οἰκοδομησᾰ́μενος
	f	οἰκοδομήσᾱσᾰ			οἰκοδομησᾰμένη
	n	οἰκοδομῆσᾰν			οἰκοδομησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“οἰκοδομέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“οἰκοδομέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
οἰκοδομέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G3618 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
οἰκοδομέω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.