ορθωμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of ορθώνομαι (orthónomai), passive voice of ορθώνω (“lift”).

Pronunciation
  • IPA(key): /oɾ.θoˈme.nos/
  • Hyphenation: ορ‧θω‧μέ‧νος

Participle

ορθωμένος • (orthoménos) m (feminine ορθωμένη, neuter ορθωμένο)

  1. who is raised, erect, lifted
    Η γάτα όρμησε με ορθωμένες τις τρίχες της.
    I gáta órmise me orthoménes tis tríches tis.
    The cat sprang with its hair erect.

Declension
Declension of ορθωμένος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ορθωμένος • ορθωμένη • ορθωμένο • ορθωμένοι • ορθωμένες • ορθωμένα •
genitive ορθωμένου • ορθωμένης • ορθωμένου • ορθωμένων • ορθωμένων • ορθωμένων •
accusative ορθωμένο • ορθωμένη • ορθωμένο • ορθωμένους • ορθωμένες • ορθωμένα •
vocative ορθωμένε • ορθωμένη • ορθωμένο • ορθωμένοι • ορθωμένες • ορθωμένα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ορθωμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ορθωμένος, etc.)

Synonyms
  • όρθιος (órthios, “standing”)
  • ορθός (orthós, “upright; correct”)
  • σηκωμένος (sikoménos, “lifted”, participle)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.