μοῦνος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /môː.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmu.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmu.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmu.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmu.nos/

Adjective

μοῦνος • (moûnos) m (feminine μούνη, neuter μοῦνον); first/second declension

Epic and Ionic form of μόνος (mónos)

Declension

First and second declension of μοῦνος; μούνη; μοῦνον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μοῦνος moûnos	μούνη moúnē	μοῦνον moûnon	μούνω moúnō	μούνᾱ moúnā	μούνω moúnō	μοῦνοι moûnoi	μοῦναι moûnai	μοῦνᾰ moûna
Genitive	μούνου / μουνοῖο / μούνοιο / μουνόο / μούνοο moúnou / mounoîo / moúnoio / mounóo / moúnoo	μούνης moúnēs	μούνου / μουνοῖο / μούνοιο / μουνόο / μούνοο moúnou / mounoîo / moúnoio / mounóo / moúnoo	μούνοιῐν moúnoiin	μούναιν / μούναιῐν / μούνῃῐν moúnai(i)n / moúnēiin	μούνοιῐν moúnoiin	μούνων moúnōn	μουνᾱ́ων / μουνέ͜ων / μουνῶν mounā́ōn / mouné͜ōn / mounôn	μούνων moúnōn
Dative	μούνῳ moúnōi	μούνῃ moúnēi	μούνῳ moúnōi	μούνοιῐν moúnoiin	μούναιν / μούναιῐν / μούνῃῐν moúnai(i)n / moúnēiin	μούνοιῐν moúnoiin	μούνοισῐ / μούνοισῐν / μούνοις moúnoisi(n) / moúnois	μούνῃσῐ / μούνῃσῐν / μούνῃς / μούναις moúnēisi(n) / moúnēis / moúnais	μούνοισῐ / μούνοισῐν / μούνοις moúnoisi(n) / moúnois
Accusative	μοῦνον moûnon	μούνην moúnēn	μοῦνον moûnon	μούνω moúnō	μούνᾱ moúnā	μούνω moúnō	μούνους moúnous	μούνᾱς moúnās	μοῦνᾰ moûna
Vocative	μοῦνε moûne	μούνη moúnē	μοῦνον moûnon	μούνω moúnō	μούνᾱ moúnā	μούνω moúnō	μοῦνοι moûnoi	μοῦναι moûnai	μοῦνᾰ moûna
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μούνως moúnōs			μουνότερος mounóteros			μουνότᾰτος mounótatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.