κιονόκρανο

Greek

Etymology

From Koine Greek κιονόκρανον (kionókranon) from κίων (kíōn) (genitive κίονος (kíonos) + *κρανον (see κρανίον (kraníon).

Pronunciation

IPA^(key): /ci.oˈno.kra.no/
Hyphenation: κι‧ο‧νό‧κρα‧νο

Noun

κιονόκρανο • (kionókrano) n (plural κιονόκρανα)

(architecture) capital (top part of column)

Declension

declension of κιονόκρανο

case \ number	singular	plural
nominative	κιονόκρανο •	κιονόκρανα •
genitive	κιονόκρανου •	κιονόκρανων •
accusative	κιονόκρανο •	κιονόκρανα •
vocative	κιονόκρανο •	κιονόκρανα •

Further reading

κιονόκρανο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.