κεῖνος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kêː.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈki.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.nos/

Pronoun

κεῖνος • (keînos)

Alternative form of ἐκεῖνος (ekeînos)

Declension

First and second declension of κεῖνος; κείνη; κεῖνο (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κεῖνος keînos	κείνη keínē	κεῖνο keîno	κείνω keínō	κείνᾱ keínā	κείνω keínō	κεῖνοι keînoi	κεῖναι keînai	κεῖνᾰ keîna
Genitive	κείνου / κεινοῖο / κείνοιο / κεινόο / κείνοο keínou / keinoîo / keínoio / keinóo / keínoo	κείνης keínēs	κείνου / κεινοῖο / κείνοιο / κεινόο / κείνοο keínou / keinoîo / keínoio / keinóo / keínoo	κείνοιῐν keínoiin	κείναιν / κείναιῐν / κείνῃῐν keínai(i)n / keínēiin	κείνοιῐν keínoiin	κείνων keínōn	κεινᾱ́ων / κεινέ͜ων / κεινῶν keinā́ōn / keiné͜ōn / keinôn	κείνων keínōn
Dative	κείνῳ keínōi	κείνῃ keínēi	κείνῳ keínōi	κείνοιῐν keínoiin	κείναιν / κείναιῐν / κείνῃῐν keínai(i)n / keínēiin	κείνοιῐν keínoiin	κείνοισῐ / κείνοισῐν / κείνοις keínoisi(n) / keínois	κείνῃσῐ / κείνῃσῐν / κείνῃς / κείναις keínēisi(n) / keínēis / keínais	κείνοισῐ / κείνοισῐν / κείνοις keínoisi(n) / keínois
Accusative	κεῖνον keînon	κείνην keínēn	κεῖνο keîno	κείνω keínō	κείνᾱ keínā	κείνω keínō	κείνους keínous	κείνᾱς keínās	κεῖνᾰ keîna
Vocative	κεῖνε keîne	κείνη keínē	κεῖνο keîno	κείνω keínō	κείνᾱ keínā	κείνω keínō	κεῖνοι keînoi	κεῖναι keînai	κεῖνᾰ keîna
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κείνως keínōs			κεινότερος keinóteros			κεινότᾰτος keinótatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

First and second declension of κεῖνος; κείνη; κεῖνο (Ionic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κεῖνος keînos	κείνη keínē	κεῖνο keîno	κείνω keínō	κείνᾱ keínā	κείνω keínō	κεῖνοι keînoi	κεῖναι keînai	κεῖνᾰ keîna
Genitive	κείνου keínou	κείνης keínēs	κείνου keínou	κείνοιν keínoin	κείναιν keínain	κείνοιν keínoin	κείνων keínōn	κεινέων / κεινῶν keinéōn / keinôn	κείνων keínōn
Dative	κείνῳ keínōi	κείνῃ keínēi	κείνῳ keínōi	κείνοιν keínoin	κείναιν keínain	κείνοιν keínoin	κείνοισῐ / κείνοισῐν / κείνοις keínoisi(n) / keínois	κείνῃσῐ / κείνῃσῐν keínēisi(n)	κείνοισῐ / κείνοισῐν / κείνοις keínoisi(n) / keínois
Accusative	κεῖνον keînon	κείνην keínēn	κεῖνο keîno	κείνω keínō	κείνᾱ keínā	κείνω keínō	κείνους keínous	κείνᾱς keínās	κεῖνᾰ keîna
Vocative	κεῖνε keîne	κείνη keínē	κεῖνο keîno	κείνω keínō	κείνᾱ keínā	κείνω keínō	κεῖνοι keînoi	κεῖναι keînai	κεῖνᾰ keîna
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κείνως keínōs			κεινότερος keinóteros			κεινότᾰτος keinótatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.