ιθαγενής

Greek

Noun

ιθαγενής • (ithagenís) m or f (plural ιθαγενείς)

  1. indigenous person, aboriginal, aborigine

Declension
declension of ιθαγενής
case     \     number singular plural
nominative ιθαγενής • ιθαγενές •
genitive ιθαγενή • ιθαγενών •
accusative ιθαγενή • ιθαγενές •
vocative ιθαγενή • ιθαγενές •

Synonyms

Adjective

ιθαγενής • (ithagenís) m (feminine ιθαγενής, neuter ιθαγενές)

  1. indigenous, aboriginal
    Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας (Aboriginal people of Australia)

Declension
Declension of ιθαγενής
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ιθαγενής • ιθαγενής • ιθαγενές • ιθαγενείς • ιθαγενείς • ιθαγενή •
genitive ιθαγενούς • ιθαγενούς • ιθαγενούς • ιθαγενών • ιθαγενών • ιθαγενών •
accusative ιθαγενή • ιθαγενή • ιθαγενές • ιθαγενείς • ιθαγενείς • ιθαγενή •
vocative ιθαγενή • / ιθαγενής • ιθαγενής • ιθαγενές • ιθαγενείς • ιθαγενείς • ιθαγενή •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ιθαγενής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ιθαγενής, etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.