εἰσάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈsa.me.nos/

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

εἰσάμενος • (eisámenos) m (feminine εἰσᾰμένη, neuter εἰσάμενον); first/second declension

aorist middle participle of εἴδομαι (eídomai)

Declension

First and second declension of εἰσᾰ́μενος; εἰσᾰμένη; εἰσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εἰσᾰ́μενος eisámenos	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Genitive	εἰσᾰμένου eisaménou	εἰσᾰμένης eisaménēs	εἰσᾰμένου eisaménou	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn
Dative	εἰσᾰμένῳ eisaménōi	εἰσᾰμένῃ eisaménēi	εἰσᾰμένῳ eisaménōi	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμένοις eisaménois	εἰσᾰμέναις eisaménais	εἰσᾰμένοις eisaménois
Accusative	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένην eisaménēn	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένους eisaménous	εἰσᾰμένᾱς eisaménās	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Vocative	εἰσᾰ́μενε eisámene	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	εἰσᾰμένως eisaménōs			εἰσᾰμενώτερος eisamenṓteros			εἰσᾰμενώτᾰτος eisamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Alternative forms

ἐεισάμενος (eeisámenos) — Epic

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

εἰσάμενος • (eisámenos) m (feminine εἰσᾰμένη, neuter εἰσάμενον); first/second declension

aorist middle participle of εἴσομαι (eísomai)

Declension

First and second declension of εἰσᾰ́μενος; εἰσᾰμένη; εἰσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εἰσᾰ́μενος eisámenos	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Genitive	εἰσᾰμένου eisaménou	εἰσᾰμένης eisaménēs	εἰσᾰμένου eisaménou	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn	εἰσᾰμένων eisaménōn
Dative	εἰσᾰμένῳ eisaménōi	εἰσᾰμένῃ eisaménēi	εἰσᾰμένῳ eisaménōi	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμέναιν eisaménain	εἰσᾰμένοιν eisaménoin	εἰσᾰμένοις eisaménois	εἰσᾰμέναις eisaménais	εἰσᾰμένοις eisaménois
Accusative	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένην eisaménēn	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένους eisaménous	εἰσᾰμένᾱς eisaménās	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Vocative	εἰσᾰ́μενε eisámene	εἰσᾰμένη eisaménē	εἰσᾰ́μενον eisámenon	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰμένᾱ eisaménā	εἰσᾰμένω eisaménō	εἰσᾰ́μενοι eisámenoi	εἰσᾰ́μεναι eisámenai	εἰσᾰ́μενᾰ eisámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	εἰσᾰμένως eisaménōs			εἰσᾰμενώτερος eisamenṓteros			εἰσᾰμενώτᾰτος eisamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.