επίγειος

Greek

Adjective

επίγειος • (epígeios) m

  1. earthly (of the Earth)
    επίγειος παράδεισος ― epígeios parádeisos ― earthly paradise
  2. earthly (located on land)

Declension
Declension of επίγειος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative επίγειος • επίγεια • επίγειο • επίγειοι • επίγειες • επίγεια •
genitive επίγειου • επίγειας • επίγειου • επίγειων • επίγειων • επίγειων •
accusative επίγειο • επίγεια • επίγειο • επίγειους • επίγειες • επίγεια •
vocative επίγειε • επίγεια • επίγειο • επίγειοι • επίγειες • επίγεια •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επίγειος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επίγειος, etc.)
  • see: Γη f (Gi, “Earth”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.