ανόμημα

Greek

Noun

ανόμημα • (anómima) n (plural ανομήματα)

offence, transgression
(Christianity) sin

Declension

declension of ανόμημα

case \ number	singular	plural
nominative	ανόμημα •	ανομήματα •
genitive	ανομήματος •	ανομημάτων •
accusative	ανόμημα •	ανομήματα •
vocative	ανόμημα •	ανομήματα •

Related terms

see: ανομία f (anomía, “lawlessness”) and νόμος m (nómos, “law”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.