αντίδικος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀντίδικος (antídikos).

Adjective

αντίδικος • (antídikos) m (feminine αντίδικη, neuter αντίδικο) (also used as a noun)

  1. (law) relating to litigants or legal opponents

Declension
Declension of αντίδικος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αντίδικος • αντίδικη • αντίδικο • αντίδικοι • αντίδικες • αντίδικα •
genitive αντίδικου • αντίδικης • αντίδικου • αντίδικων • αντίδικων • αντίδικων •
accusative αντίδικο • αντίδικη • αντίδικο • αντίδικους • αντίδικες • αντίδικα •
vocative αντίδικε • αντίδικη • αντίδικο • αντίδικοι • αντίδικες • αντίδικα •
notes Noun forms may be stressed αντιδίκου, αντιδίκων, αντιδίκους

Noun

αντίδικος • (antídikos) m (plural αντίδικοι, feminine αντίδικη)

  1. (law) litigant, legal opponent

Declension
declension of αντίδικος
case     \     number singular plural
nominative αντίδικος • αντίδικοι •
genitive αντίδικου •,  αντιδίκου • αντίδικων •,  αντιδίκων •
accusative αντίδικο • αντίδικους •,  αντιδίκους •
vocative αντίδικε • αντίδικοι •
Second forms are formal. 
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.