αμαρτωλός

Greek

Adjective

αμαρτωλός • (amartolós) m (feminine αμαρτωλή, neuter αμαρτωλό)

  1. sinful

Declension
Declension of αμαρτωλός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αμαρτωλός • αμαρτωλή • αμαρτωλό • αμαρτωλοί • αμαρτωλές • αμαρτωλά •
genitive αμαρτωλού • αμαρτωλής • αμαρτωλού • αμαρτωλών • αμαρτωλών • αμαρτωλών •
accusative αμαρτωλό • αμαρτωλή • αμαρτωλό • αμαρτωλούς • αμαρτωλές • αμαρτωλά •
vocative αμαρτωλέ • αμαρτωλή • αμαρτωλό • αμαρτωλοί • αμαρτωλές • αμαρτωλά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αμαρτωλός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αμαρτωλός, etc.)

Antonyms
see: αμαρτία f (amartía, “sin”)

Noun

αμαρτωλός • (amartolós) m (plural αμαρτωλοί, feminine αμαρτωλή)

  1. sinner

Declension
declension of αμαρτωλός
case     \     number singular plural
nominative αμαρτωλός • αμαρτωλοί •
genitive αμαρτωλού • αμαρτωλών •
accusative αμαρτωλό • αμαρτωλούς •
vocative αμαρτωλέ • αμαρτωλοί •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.