śmieć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ɕmjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕ
  • Syllabification: śmieć

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *sъ̏metь, from *sъmesti. Doublet of zmieść.

Noun

śmieć m inan

  1. piece of garbage or trash
  2. trash (something worthless or of low quality)
    Synonyms: see Thesaurus:badziewie
Declension
Declension of śmieć
singular plural
nominative śmieć śmieci/śmiecie
genitive śmiecia śmieci
dative śmieciowi śmieciom
accusative śmieć śmieci/śmiecie
instrumental śmieciem śmieciami
locative śmieciu śmieciach
vocative śmieciu śmieci/śmiecie
Derived terms
adjectives
nouns
verb
noun
verbs

Noun

śmieć m pers

  1. (colloquial) trash (contemptible or despicable person)
Declension
Declension of śmieć
singular plural
nominative śmieć śmiecie
genitive śmiecia śmieci
dative śmieciowi śmieciom
accusative śmiecia śmieci
instrumental śmieciem śmieciami
locative śmieciu śmieciach
vocative śmieciu śmiecie

Etymology 2

Inherited from Old Polish śmieć, from Proto-Slavic *sъmě̀ti, from *sъ- +‎ *měti, from Proto-Indo-European *meh₁-.

Verb

śmieć impf

  1. (intransitive) dare (to have enough courage (to do something))
    Synonym: ważyć się
    Jak śmiesz! ― How dare you!
Conjugation
Conjugation of śmieć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive śmieć
present tense 1st śmiem śmiemy
2nd śmiesz śmiecie
3rd śmie śmią
impersonal śmie się
past tense 1st śmiałem,
-(e)m śmiał		 śmiałam,
-(e)m śmiała		 śmiałom,
-(e)m śmiało		 śmieliśmy,
-(e)śmy śmieli		 śmiałyśmy,
-(e)śmy śmiały
2nd śmiałeś,
-(e)ś śmiał		 śmiałaś,
-(e)ś śmiała		 śmiałoś,
-(e)ś śmiało		 śmieliście,
-(e)ście śmieli		 śmiałyście,
-(e)ście śmiały
3rd śmiał śmiała śmiało śmieli śmiały
impersonal śmiano
future tense 1st będę śmiał,
będę śmieć		 będę śmiała,
będę śmieć		 będę śmiało,
będę śmieć		 będziemy śmieli,
będziemy śmieć		 będziemy śmiały,
będziemy śmieć
2nd będziesz śmiał,
będziesz śmieć		 będziesz śmiała,
będziesz śmieć		 będziesz śmiało,
będziesz śmieć		 będziecie śmieli,
będziecie śmieć		 będziecie śmiały,
będziecie śmieć
3rd będzie śmiał,
będzie śmieć		 będzie śmiała,
będzie śmieć		 będzie śmiało,
będzie śmieć		 będą śmieli,
będą śmieć		 będą śmiały,
będą śmieć
impersonal będzie śmieć się
conditional 1st śmiałbym,
bym śmiał		 śmiałabym,
bym śmiała		 śmiałobym,
bym śmiało		 śmielibyśmy,
byśmy śmieli		 śmiałybyśmy,
byśmy śmiały
2nd śmiałbyś,
byś śmiał		 śmiałabyś,
byś śmiała		 śmiałobyś,
byś śmiało		 śmielibyście,
byście śmieli		 śmiałybyście,
byście śmiały
3rd śmiałby,
by śmiał		 śmiałaby,
by śmiała		 śmiałoby,
by śmiało		 śmieliby,
by śmieli		 śmiałyby,
by śmiały
impersonal śmiano by
imperative 1st niech śmiem śmiejmy
2nd śmiej śmiejcie
3rd niech śmie niech śmią
active adjectival participle śmiący śmiąca śmiące śmiący śmiące
contemporary adverbial participle śmiąc
verbal noun śmienie

or

Conjugation of śmieć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive śmieć
present tense 1st śmiem śmiemy
2nd śmiesz śmiecie
3rd śmie śmieją
impersonal śmie się
past tense 1st śmiałem,
-(e)m śmiał		 śmiałam,
-(e)m śmiała		 śmiałom,
-(e)m śmiało		 śmieliśmy,
-(e)śmy śmieli		 śmiałyśmy,
-(e)śmy śmiały
2nd śmiałeś,
-(e)ś śmiał		 śmiałaś,
-(e)ś śmiała		 śmiałoś,
-(e)ś śmiało		 śmieliście,
-(e)ście śmieli		 śmiałyście,
-(e)ście śmiały
3rd śmiał śmiała śmiało śmieli śmiały
impersonal śmiano
future tense 1st będę śmiał,
będę śmieć		 będę śmiała,
będę śmieć		 będę śmiało,
będę śmieć		 będziemy śmieli,
będziemy śmieć		 będziemy śmiały,
będziemy śmieć
2nd będziesz śmiał,
będziesz śmieć		 będziesz śmiała,
będziesz śmieć		 będziesz śmiało,
będziesz śmieć		 będziecie śmieli,
będziecie śmieć		 będziecie śmiały,
będziecie śmieć
3rd będzie śmiał,
będzie śmieć		 będzie śmiała,
będzie śmieć		 będzie śmiało,
będzie śmieć		 będą śmieli,
będą śmieć		 będą śmiały,
będą śmieć
impersonal będzie śmieć się
conditional 1st śmiałbym,
bym śmiał		 śmiałabym,
bym śmiała		 śmiałobym,
bym śmiało		 śmielibyśmy,
byśmy śmieli		 śmiałybyśmy,
byśmy śmiały
2nd śmiałbyś,
byś śmiał		 śmiałabyś,
byś śmiała		 śmiałobyś,
byś śmiało		 śmielibyście,
byście śmieli		 śmiałybyście,
byście śmiały
3rd śmiałby,
by śmiał		 śmiałaby,
by śmiała		 śmiałoby,
by śmiało		 śmieliby,
by śmieli		 śmiałyby,
by śmiały
impersonal śmiano by
imperative 1st niech śmiem śmiejmy
2nd śmiej śmiejcie
3rd niech śmie niech śmieją
active adjectival participle śmiejący śmiejąca śmiejące śmiejący śmiejące
contemporary adverbial participle śmiejąc
verbal noun śmienie
adjective
nouns
verbs

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

śmieć

  1. second-person singular imperative of śmiecić

Further reading
  • śmieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • śmieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.